In this important times for the Macedonian Church, and especially for Orthodoxy in general, the perception of the early beginnings is of great importance, and it can give an answer why some of the Macedonian clergy today, have a passionate affinity for the Church of Constantinople, and connections with the West which advocates for the liberalization of the Orthodox Dogma, uniatism and ecumenism.
Tag Archives: Православие
ЗА ДА ГО ПОЗНАЕМЕ АНТИХРИСТОТ, НАЈПРВИН ТРЕБА ДА ГО ВОЗЉУБИМЕ ХРИСТА – ПРВ ДЕЛ
ОД ОТВОРЕНАТА ТРИБИНА СО ОТЕЦ ДАМАСКИН:
25.02.2019-та година, Соборен храм Свети Климент Охридски во Скопје
Прашање: Сакам да поставам неколку прашања:
- Во Светото Писмо и во Стариот и Новиот завет, Бог ни кажува преку својот Единороден Син Христос, преку пророкот Даниил и преку апостолот Јован, дека ќе дојде крајот на оваа планета по второто Христово доаѓање, но пред тоа ќе зацари антихристот, дека ќе ги жигосува луѓето, дека ќе стане светски претседател и ќе зацари седум години, а потоа ќе дојде нашиот Спасител. Дали е тоа така?
- Одамна во Русија светите отци и старци велеа дека со земањето на биометриските документи се откажуваме од името кое ни е дадено на Светото Крштение и дека на крајот, крајниот жиг на десната рака е последниот жиг. И доколку трипати писмено не се одречеме од биометријата, без разлика дали ќе ја прифати системот, нашето име нема да биде запишано во оваа книга на живите.
- Денешната политика налага дека наскоро ќе стапи на власт еден светски претседател, дали е тоа антихристот?
- Светото Писмо предвидува за третото ѕидање на Соломоновиот храм и дека тоа е еден од знаците за последното време, како да размислуваме за ова, бидејќи темелот на храмот е неодамна поставен?
- Зошто после Светите Литургии, нашите отци и пастири во Верата наша, не говорат почесто и не го предупредуваат своето стадо за ова последно време, за кое многумина во светот чинат дека е веќе дојдено?
СЀ НИ Е ЗАЛУДНО, АКО НЕ ГО СОЧУВАМЕ ИМЕТО ХРИСТОВО!
Во името на Отецот и Синот и Светиот Дух, Амин!
И оваа вечер повторно се собравме сите, драги браќа и сестри, во овој соборен манастирски храм, да го прославиме оној, којшто по зборовите Христови е најголем меѓу луѓето, односно како што рече самиот Христос: Нема меѓу луѓето родени од жена, поголем од Јован Крстител!
Тој самиот, кој ги подготви патиштата Господови уште пред Христа, повикуваше на покајание и на преобразување, на поправање на нашите животи, да можеме со чисти срца и со очистени души, покајани и просветлени, да Го пречекаме самиот Христос, самиот Месија и Спасител, Кој вистински ќе ни ја објави Евангелската вистина за вечното Царство Христово, за вечниот и блажен живот на Небесата.
ЗА С(ВЕТО)ВНОТО БУГАРСКО ПОВЕДЕНИЕ
Постои една анегдота, во која едно дете, сакајќи да ги покаже својата сила и надмоќност, малтретирало друго помало и послабо дете, и непрестајно измислувало нови и нови барања и услови, само за да ја докаже својата „величина“ пред другите, но најмногу и за да ги затскрие пред самиот себеси своите недостатоци и фрустрации. И овој процес трае сѐ додека послабото дете не порасне и зајакне доволно, за ова условно појако дете веќе да не може да го прави тоа.
Мојата анализа во редовите подолу е инспирирана токму од дејствието на оваа анегдота.
Македонија во случајов е „послабото дете“ и во моментов, а и пред овој момент ги трпи фрустрациите и малтретирањето од „поголемите деца“. Нереални барања, непрестајни услови, ајде уште ова, ајде уште она и кругот нема крај. Никако да дојдеме до затворање на овој мачен процес.
Но има и утеха, драги мои. А тоа е вториот дел од анегдотата, во која послабото дете сепак расте и зајакнува, и физички и ментално, и веќе не го трпи ова „изживување“. Така и ние како нација непобитно растеме, со секоја нова мака, со секоја нова повреда, со секоја нова неправда стануваме посилни, прераснуваме во човек што ги истрпил овие неправди врз својот грб и поради тоа станува поискусен и похрабар за сите нови предизвици. Се „калиме“. И тоа е добро. Во животот има и убави и неубави искуства. Но човекот секогаш по какво било искуство излегува помудар и посилен. Ако не за нас во моментов, ова секако е добро за иднината на Македонија и за нашите нови генерации Македонци. Македонија ќе постои.
А кои се моменталните околности и аргументи?
КАКО ДА ПОСТАНЕМЕ ЛАВОВИ?
Ризик. Тоа е клучот за да ја отвориме собата каде живеат можностите. Тоа нѐ учат и во бизнисот – доколку е поголем ризикот што го преземате, дотолку е поголем потенцијалниот профит. Но стравот не исчезнува. Затоа, како да го преземеме првиот чекор за работи „поголеми од нас“? Како на пример, да се спротивставиме на двајца возрасни насилници кои претепуваат деветгодишно дете?! Ќе се согласите дека потребно е да го победиме стравот за да го преземеме првиот чекор и не само тоа, туку и да останеме со здрав разум ако сакаме успешно да ја завршиме благородната мисија. – Но тоа е невозможно! Или можеби е?
ПО ПОВОД НАВРЕДАТА НА ВЕРСКИТЕ ЧУВСТВА НА ХРИСТИЈАНИТЕ ОД СТРАНА НА ЛГБТ-ЗАЕДНИЦАТА
Живеејќи под постојан стрес и притисок врз неговиот дух, современиот човек, тешко и безуспешно го определува своето место во новата епоха. Од едната страна се наоѓа неговото домашно воспитание, а од другата, е соочен со секојдневно пласирање на т.н. „нови вредности“, кои во голема мера се косат со неговото сфаќање за моралот и етиката. Нашето време, покрај сите слабости, сепак најмногу го одликува константната тортура на малцинството врз мнозинството во сите домени на нашето општествено живеење.
Деновиве, едно такво насилство ја окупира македонската јавност, кога припадниците на ЛГБТ-заедницата ни приредија сатански перформанси во Музејот на современата уметност, притоа повредувајќи ги верските чувства на најмногубројната верска заедница во нашата татковина Македонија. За иронијата да биде поголема, целиот овој накараден ритуал и сево ова исмевање со христијанските светињи, беше наградено со аплауз и одобрување на еден поранешен министер за внатрешни и надворешни работи г. Љубомир Фрчковски и на двајца поранешни министри за култура г. Слободан Унковски и г. Роберт Алаѓозовски. Новото време, во кое се индустријализира речиси сè па и човековите права, во борбата за профит не води никаква грижа за човековото достоинство, за неговото духовно и телесно здравје, па и за она што воопшто е нормално.
ПАПАТА ВО МАКЕДОНИЈА
Државата Македонија, без одобрение и согласност од сопствениот народ, а со огромен притисок и залагање од надворешни фактори, го промени своето вековно име, по што веднаш следуваа промени на државните меморандуми, печатите и називите на институциите. Планот беше исполнет, но дојде на ред примената и употребата на новото име во секојдневниот живот. За успех на овој план е потребно да се има соодветна маса народ, што очигледно е невозможно вештачки да се набави. Хартијата трпи сè, но она што со векови е врежано во македонските битија е неизбришливо дури и за најголемиот моќник на овој свет. Затоа и се тажни и убедливо немоќни обидите за „пелтечење“ на новото име од државните претставници, па многумина од нив ја кријат својата немоќ зад старите накарадни и комични флоскули „нашата земја“ или „нашиот народ“, кои беа омилена алатка за понижување на Македонците од страна на многубројните амбасадори и заштитници на грчките интереси во светот, за чиј отворен фашизам беа дебело потплатувани. Ноторен факт е дека целата оваа нечесна операција се изврши со помош на манипулации, уцени, закани и заробување на јавното мислење. Но повеќе од јасно е и тоа дека тешко ќе успее промената на македонската сенародна свест, која низ вековите се навикнала правилно да се постави спрема најдрскиот и најсилен окупатор. Впрочем, ова не е одлика само на Македонците.
Историјата ни сведочи дека мнозина во минатото правеле и посилни обиди да ја сменат човечката свест, мнозина вешто ги користеле присилата, манипулацијата, па ако сакате и науката, но и покрај цврстите репресии, успехот бил никаков и незначителен, бидејќи свеста во еден човек е неговото сопствено јас, а тоа, освен со физичка елиминација, нема друг начин да се отстрани. Досега, за среќа, таква напредна хирургија сè уште никој нема измислено и применето. Македонија, при процесот на нејзиното обезличување, изгуби речиси сè, ги изгуби своето достоинство, својата самопочит и својот надворешен углед, а одвнатре, меѓу сопствените граѓани, беше насадена и вкоренета недовербата кон нејзините водачи, без разлика дали доаѓаат од власта или опозицијата. Па, затоа, неприкладни и бадијала се и пофалбите од странските интересенти, и приказните за Нобелови награди, и фатаморганата за регионални лидери, и фалењето на нашиот интергалактички напредок, кога ние Македонците истите ги доживуваме како една обична и лицемерна политичка бесмислица на европските дипломати и кариеристи, кои промената на македонското име ја сметаат за свое големо достигнување, па затоа и со големи букви веќе си го запишале во своите политички животописи и подоцнежни мемоари.
КНИГАТА ОТКРОВЕНИЕ – СВЕТИ ЈОВАН БОГОСЛОВ (АУДИОКНИГА)
ВОВЕД: Откровението на Исус Христос, што Му го даде Бог за да им ги покаже на Своите слуги, настаните што треба наскоро да се случат; Тој, преку Својот ангел, му го пренесе и му го објави тоа на Својот слуга Јован, кој преку Божјото слово посведочи за сè што виде преку сведоштвото на Исус Христос. Блажен е оној што чита и блажени се оние што ги слушаат зборовите на пророштвото и го пазат напишаното во него, зашто времето е близу …
ГИБЕЛЬ ИМПЕРИИ – ВИЗАНТИЙСКИЙ УРОК (ВИДЕО)
ВВЕДЕНИЕ: В 1453 году рухнула Византийская империя. Сейчас мы с вами посмотрим, как это происходило …
САМОУНИШТУВАЊЕ НА ХРИСТИЈАНСТВОТО
Ударната фраза, „Бог е мртов” е поетски израз на современото неверување. Многу е изразено во оваа фраза која не може да се пронајде во повеќе прозни изрази на современиот атеизам и агностицизам. Живописна разлика е воспоставена помеѓу претходниот период кога човекот веруваше во Бог и го базираше животот и установите според Него, со новиот период за чии жители, наводно, оваа некогаш сепросветлувачко сонце стана избришано, морајќи на животот и општеството да му се овозможи нов правец.
Фразата, самата по себе очигледно измислена од Ниче пред речиси еден век, беше долго време користена за изразување на ставовите на релативно неколкуте непријатели на Христијанството, пред се „егзистенцијалистите”; но во поново време предизвика контроверзии со тоа што се прифати и во радикални Протестантски кругови, и не престана да биде загриженост на јавното новинарство и медиумите. Јасно е дека емоционалниот израз во Западното општество е погодено во целина; јавниот интерес за „смртта на Бог” го направи овој феномен еден од знаците на времето.
THE SELF LIQUIDATION OF CHRISTIANITY
The striking phrase, “God is dead,” is the poetical expression of modern unbelief. Much is expressed in this phrase that is not to be found in the more prosaic expressions of modern atheism and agnosticism. A vivid contrast is established between a previous age when men believed in God and based their life and institutions upon Him, and a new age for whose inhabitants, supposedly, this once all-illuminating sun has been blotted out, and life and society must be given a new orientation.
The phrase, itself apparently coined by Nietzsche almost a century ago, was for long used to express the views of a comparatively few enemies of Christianity, chiefly “existentialists”; but recently it has caused controversy by being accepted in radical Protestant circles, and not it has become a concern of common journalism and the mass media. Clearly a responsive chord has been struck in Western society at large; the public interest in the “death of God” has made this phenomenon one of the signs of the times.
