Живеејќи под постојан стрес и притисок врз неговиот дух, современиот човек, тешко и безуспешно го определува своето место во новата епоха. Од едната страна се наоѓа неговото домашно воспитание, а од другата, е соочен со секојдневно пласирање на т.н. „нови вредности“, кои во голема мера се косат со неговото сфаќање за моралот и етиката. Нашето време, покрај сите слабости, сепак најмногу го одликува константната тортура на малцинството врз мнозинството во сите домени на нашето општествено живеење.
Деновиве, едно такво насилство ја окупира македонската јавност, кога припадниците на ЛГБТ-заедницата ни приредија сатански перформанси во Музејот на современата уметност, притоа повредувајќи ги верските чувства на најмногубројната верска заедница во нашата татковина Македонија. За иронијата да биде поголема, целиот овој накараден ритуал и сево ова исмевање со христијанските светињи, беше наградено со аплауз и одобрување на еден поранешен министер за внатрешни и надворешни работи г. Љубомир Фрчковски и на двајца поранешни министри за култура г. Слободан Унковски и г. Роберт Алаѓозовски. Новото време, во кое се индустријализира речиси сè па и човековите права, во борбата за профит не води никаква грижа за човековото достоинство, за неговото духовно и телесно здравје, па и за она што воопшто е нормално.
Фашизмот како општествен модел се појавува во Италија по “Првата” светска војна. Името фашизам (fasce или спој на гранки/дрвја со една секира), претставува инспирација од римската симболика на обединување на општеството, под еден авторитарен лидер, додека истакнатата секира претставува водење агресивна надворешна политика. Некои тврдат дека фашизмот е креиран под влијание на националниот синдикат во Италија, другите под влијание на разни групации, но воглавном во официјална примена влегува со доаѓањето на власта на социјалистот Бенито Мусолини.
