ВОВЕД: Откровението на Исус Христос, што Му го даде Бог за да им ги покаже на Своите слуги, настаните што треба наскоро да се случат; Тој, преку Својот ангел, му го пренесе и му го објави тоа на Својот слуга Јован, кој преку Божјото слово посведочи за сè што виде преку сведоштвото на Исус Христос. Блажен е оној што чита и блажени се оние што ги слушаат зборовите на пророштвото и го пазат напишаното во него, зашто времето е близу …
ВВЕДЕНИЕ: В 1453 году рухнула Византийская империя. Сейчас мы с вами посмотрим, как это происходило …
Ударната фраза, „Бог е мртов” е поетски израз на современото неверување. Многу е изразено во оваа фраза која не може да се пронајде во повеќе прозни изрази на современиот атеизам и агностицизам. Живописна разлика е воспоставена помеѓу претходниот период кога човекот веруваше во Бог и го базираше животот и установите според Него, со новиот период за чии жители, наводно, оваа некогаш сепросветлувачко сонце стана избришано, морајќи на животот и општеството да му се овозможи нов правец.
Фразата, самата по себе очигледно измислена од Ниче пред речиси еден век, беше долго време користена за изразување на ставовите на релативно неколкуте непријатели на Христијанството, пред се „егзистенцијалистите”; но во поново време предизвика контроверзии со тоа што се прифати и во радикални Протестантски кругови, и не престана да биде загриженост на јавното новинарство и медиумите. Јасно е дека емоционалниот израз во Западното општество е погодено во целина; јавниот интерес за „смртта на Бог” го направи овој феномен еден од знаците на времето.
The striking phrase, “God is dead,” is the poetical expression of modern unbelief. Much is expressed in this phrase that is not to be found in the more prosaic expressions of modern atheism and agnosticism. A vivid contrast is established between a previous age when men believed in God and based their life and institutions upon Him, and a new age for whose inhabitants, supposedly, this once all-illuminating sun has been blotted out, and life and society must be given a new orientation.
The phrase, itself apparently coined by Nietzsche almost a century ago, was for long used to express the views of a comparatively few enemies of Christianity, chiefly “existentialists”; but recently it has caused controversy by being accepted in radical Protestant circles, and not it has become a concern of common journalism and the mass media. Clearly a responsive chord has been struck in Western society at large; the public interest in the “death of God” has made this phenomenon one of the signs of the times.
