Поминаа повеќе од осум години откако ја вплеткавме државата во преспанската катастрофа, кога насилно и бездушно, без никакви правила и пристојност, беа срушени темелите на македонската држава. Немајќи план за денот потоа, ни беа нудени ситни и приземни лаги, спакувани во разни небулози, од типот: „идентитетот ни е бетон“, „го зачувавме јазикот“, „датумот само што не стигнал“. Во државата, особено помеѓу политичката врхушка, постепено се развиваше некаков посебен вид стокхолмски синдром. Секојдневно сведочевме на тажни изјави во кои нашите избрани претставници, како некакви дезориентирани заложници, со насилникот се зближуваа и го оправдуваа, сметајќи го тоа за врв на нивната дипломатска вештина и умешност. Додека „умешно“ го избегнуваа правото име на државата, насекаде ја ширеа и поттикнуваа апатијата, како некаква шок-терапија, што се претвори во нивна единствена надеж дека македонскиот народ со текот на времето постепено ќе се помири со безизлезот и ќе го заборави срамот што тие ни го исколчија. Но народот им кажа што мисли за нивната бездарност и неспособност. Уште сега им го одреди место што тие си го заслужија, а тоа е длабокото дно на македонската историја, кое е резервирано за најголемите отпадници и предавници. Ова им е јасно како бел ден – и на учениот и на неукиот.
Tag Archives: Македонија
ШТО ДОКОЛКУ ВОЈНИТЕ ВО УКРАИНА И ПАЛЕСТИНА ПРЕРАСНАТ ВО ЕДНА УШТЕ ПОГОЛЕМА ВОЈНА?
Настаните навестуваат опасност од „3-тата светска војна“!
Иако во јавното мнение кај нас постои многу мала свесност, благодарение на нашите „медиуми за информирање“ и „новинари“, кои имаат воглавно ограничена и пропагаторска улога за локална употреба, а за потребата на хегемонот – амбасадата на САД, сепак доколку некој сака да се информира подетално за најновите настани, може да се информира, иако тоа бара поголем труд и познавање на јазиците и технологијата од вообичаеното!
ВОСТАНИ ЗА ДОСТОЈНО МЕСТО ВО ИДНИНАТА И ЗАВОЈУВАЈ ПРОТИВ МАКЕДОНСКАТА БЕДОТИЈА
Општествената духовна и материјална благосостојба ги дава предусловите за државотворниот напредок на еден народ
Ниту ЕУ, ниту САД, ниту Русија, ниту Кина ниту било кој самозамислен (од наша страна) стратешки партнер се предусловот за создавањето на македонската држава, како држава во вистинската смисла на зборот! Предусловот е, и секогаш бил, само-и-само квалитетот како луѓе на Македонците и Македонките! А македонскиот човечки квалитет некогаш претставувал сериозна, тешко достигнувачка и светски позната работа! Оттука ќе разбереме дека од претстојните избори во „Република Северна Македонија”, нема ништо драстично променливо да добиеме како народ, уште помалку пак, променливо на позитивно за нас Македонците, како народ и како единки! Секако, ова почетно важи за оној ум, доколку правилно ги сфати првите реченици од статијава, и доколку внимателно ги следи и истражува однесувањата и реториките на т.н. политички „нови” (во суштина секогаш стари, рециклирани) чинители, кои се таксаат за државните позиции.
Овој мој песимизам за претстојните избори, не го искажувам во вид на пишано слово, заради поттикнување политичка пасивност и немо набљудување на настаните кои (ќе) имаат страшно (во случајов, негативно) влијание врз нашиот секојдневен живот…
ПРИОД КОН МАКЕДОНСКАТА ЕСХАТОЛОГИЈА
Доколку внимателно го прочитаме августовскиот текст на професорот Александар Дугин, кој се однесува на есхатологиите на светското ниво, кои практично се одразот и можеби првиот темел на многуполарниот свет, ќе увидиме дека есхатологијата како наука има голем значај, а од постојниот опис, дека се наоѓаме во свет со разновидни размислувања, кои можат да предвестат големи судири и/или големи сојузи.
Упростено, живееме во свет помеѓу две ери, или свет кој се движи кон нешто ново, свет на нагли промени, кои можат да бидат фатални за оние народи кои не се разбрале себеси доволно денес и во идната временска рамка!
Оттука мојата потреба за подробното проучување на македонската есхатологија!
ПОСТЕСКОБАРСКА
Како што знаеш, драг читателу, јас не сум од оние колумнисти што трчаат веднаш по настанот утредента да се јават пред јавноста и да го соопштат своето мислење. Кај нас времето е покриено со пајажина. Сè е метафизика. Нема дијалектика. Реката на Хераклит не тече. Тоа се застоени како мочуришта води што ги среќаваме во литературата на Е.А. По и во прозата на Гогољ, па затоа и нашата денешна колумна мотивирана од неодамнешната посета на жална Македонија на Ескобар не е застарена.
Ескобар со ангелско име Габриел (Гаврил), ангелот што слета кај Марија во Назарет со веста за Спасителот. Белиот ангел. А дали американскиот ангел што нè посети е бел или црн навистина не знам, драг читателу. Иако знам. Ангелот задолжен за Балканот, е американскиот архетип каубој-шериф што управува со Западен Балкан. Чудно совпаѓање со Дивиот Запад, со кој започна формирањето на американската алхемиска нација. Ескобар, импресивна цврста фигура, речиси митска, налик на необработена карпа како огромните блокови на Стоунхенџ, или како една од неолитските експресионистички камени фигури на Велигденските Острови на азискиот пацифик. Вистински импресивен архетип на новата Римска Империја, западна, што гази и крши сè пред себе. Чиста спротивност на неговиот импресарио Бајден што е лирски проѕирен како листопаден лист пред крај на есента.
Значи (еј Ковачевски неискован, еј Пендаровски на пендек, еј Мицко војвода) имавме гостин од ранг. Тој најтешкаш меѓу политичките тешкаши дојде да види дали сме спремни да ги ставиме нивните миленици Бугарите во Уставот. Боже, каков американски срам и бласфемија. Дојде да го озакони со империјален печат идиотизмот на Империјата, да ги внесеме во Уставот оние што не нè признаваат дека сме живи и дека постоиме со Име, јазик, историја, меморија. И тоа е идиотизам не само за нас и идиотизираната влада туку и за Бугарите, плус и за таканаречената западна меѓународна заедница. Зошто идиотизам? Затоа што да ставиме некого во устав што не признава дека постоиш и дека си жив нема никаква логика. Туку што е фасцинантно сега во посетата на Ескобар кај нас, драг читателу? Тоа што и покрај многуте други западни тешкаши што нè притискаат, ги охрабруваат нашите лакоми соседи хиени да го крадат нашиот идентитет. Како да се во кусок со својот, та го зголемуваат со нашиот, така, на пример, Грците тоа го прават со кражбата на македонскиот антички идентитет, потпирајќи се на мегафалсификатот на Дројзен, озаконет со царски печат на патолошката западна цивилизација, не знаејќи кај да го бара коренот на својата идентитетска генеза. Мегафалсификат озаконет на „Сорбона“, „Кембриџ“ и „Оксфорд“. Но и тоа не беше доволно, бидејќи беше проѕирен тој, па за да се доосигури истиот тој со насилничко признание на денешните Македонци беше стокмен на силеџиски геноциден начин од Брисел, Вашингтон, Грција и македонските велепредавнички квислинзи Преспанскиот договор на македонската смрт. Така беше докрај зајакнат грчкиот супсахарски идентитет за кој зборува и Херодот.
„РЕПУБЛИКА СЕВЕРНА МАКЕДОНИЈА“: ОСУДА ЗА МАКЕДОНШТИНАТА И ВРВ НА ПОЛИТИЧКАТА МИХАНОРАФИЈА
