Ознака: Capitalist society

Македонски by ГроздоберачМај 18, 20189:01 am

ХОМОСЕКСУАЛИЗАМ

Вo современиот капитализам се создаваат повеќемасовни движења на хомосексуалци кои по Марксовиот „хуманизам-натурализам“, припаѓаат на дегенерирана општественост и на тој начин во дегенерирана природност. Не станува збор за „пореметена“ биолошка природа на човекот (човекот претставува хетеросексуално битие и има органска предиспозиција за педерастија), туку за владејачки општествени односи и нивните соодветни вредносни предизвици. Не станува збор за „болен човек“ туку за болно општество. Според тоа не треба да се лекуваат луѓето туку треба да се создаде „здраво општество“ (Фром) во кое ќе се создаваат здрави луѓе. Хомосексуалноста е конкретна општествена (историска) појава која е условена со природата на владејачкиот поредок. Таа е облик во кој се појавува одреден вредносен систем кој ги уредува односите помеѓу половите и како таква претставува конкретен вид на општествено функционирање. Античкиот педерастичен Ерос има битно различна природа од капиталистичкиот начин на условување на хомосексуалноста. Хомосексуалната заедница денеска е еден од облиците во кој се појавува на капиталистички начин дегенерираната општественост. Развојот на хомосексуалните односи соодветствува со распадот на семејството како облагородена природна заедница и постоење на бракот како економска заедница. Хомосексуалните заедници добиваат „општествена“ легитимност не во однос кон семејството како облагородена природна заедница, туку во однос кон осамената безначајност која ја создава капитализмот. Хомосексуалната заедница е краен облик на капиталистичкиот начин на дегенерирано семејство, а развојот на педерастијата допринесува до укинување на можностите за создавање на семејството како облагородена природна заедница. Истовремено, уништувајќи го човекот како природно и човечко битие, капитализмот ја уништува автентичната општественост со што се стерилизира Еросот и на тој начин се уништува можноста за биолошка репродукција на општествата. „Репродукцијата на општествата“ стана сегмент на деструктивна капиталистичка репродукција која како и останатите области од животот се заснова на принципот „Парите не смрдат!“. Вештачкото оплодување, продавањето на семениот материјал, изнајмувањето на материцата, продавањето на децата – сето тоа се легални и легитимни облици на капиталистичката репродукција. Капитализмот ги вовлекува во својата егзистенцијална и вредносна орбита погубните последици кои ги произведува, давајќи им институционален статус и создавајќи од нив средство за свој развој.

… ПОВЕЌЕ

English by ГроздоберачСеп 25, 20173:15 pm

CAPITALIST NIHILISM

Capitalism is a nihilistic order, not only for its rejection of the value-based judgment, but also because it destroys the life-creating potential of man and nature. Capitalist nihilism is not merely characterized by its anti-human but also by its anti-existential nature. Nature “knows” that death is a precondition for rebirth, but it does not “know” the annihilation of life. In nature as in history, death opens a possibility for new life: by its nature death is life-generating. Capitalism destroys the very cycle of death and rebirth, that is, the life-generating potential of death, and produces a destructive nothingness.

… MORE

Македонски by ГроздоберачЈул 11, 20174:46 pm

КАПИТАЛИСТИЧКИ НИХИЛИЗАМ

Капитализмот не е само нихилистички поредок по тоа што го отфрла вредносното расудување, туку и по тоа што ги уништува продуктивните потенцијали на природата и човекот. Капиталистичкиот нихилизам нема само анти-хумана туку и анти-егзистенцијална природа. Природата „ја познава“ смртта, која е услов за повторно раѓање, но не и за уништување на човекот. Во природата и во историјата смртта отвора можност за нов живот: таа е продуктивна по својата природа. Капитализмот го уништува самиот циклус на умирање и раѓање, што значи продуктивните потенцијали на смртта и произведува деструктивна ништовност.

Капитализмот не создава само тоталитарна држава, туку и тоталитарно општество. Имено, самиот живот стана тоталитарна моќ која го формира карактерот на луѓето, нивната свест, меѓучовечките односи, односот спрема природата… Човекот станува уништувач не само по пат на трудот и потрошувачката, туку и по пат на капиталистичката животна сфера, што значи живеејќи капиталистички начин на живот кој се одвива 24 часа и кој никого не штеди. Капитализмот ги присилува луѓето да живеат деструктивен живот и на тој начин стануваат соучесници во уништувањето на светот. Се повеќе немилосрдниот живот, кој се заснова на се побрз процес на капиталистичка репродукција, им дозволува на луѓето да преживеат само доколку се однесуваат во согласност со владејачките процеси. Тоа е причината за еден од најкатастрофалните облици на општествена патологија: се настојува луѓето да се лишат од основните човечки карактеристики за да преживеат во капиталистичкиот тоталитарен свет. Во капитализмот човекот не се „усовршува“ по пат на развој на своите специфични хумани сили, што значи како историско битие, туку по пат на владејачкиот модел на живеење кој го лишува од природноста и човечноста. Основ на малограѓанската трагичност е во тоа што малограѓанинот се вреднува себеси по пат на владејачкиот вредносен модел кој го обезвреднува човекот. Неприкосновенoто владеење на принципот „Парите не смрдат“ насочува кон тоа човекот да се изложи на најлошо понижување и да прави најлоши злосторства за да би заработил пари и општествена афирмација. Не станува збор за „бегство од слобода“ (Фром), туку претставува бегство од одговорност за уништување на животот, она што доминира во најразвиените капиталистички општества. Тоа е основата на современиот конформизам. Тој нема само анти-слободна, туку пред се анти-егзистенцијална природа. Малограѓанинот ја оттргнува од себе секоја одговорност за уништувањето на животот и ја пренесува на „Господа“, на сонцето, ѕвездите, библиските и други пророштва, на „тајните сили на Земјата“ кои се појавуваат во облик на „масонски ложи“ и други групи кои делуваат „од сенка“. Наместо се повеќе да се насочува драматичната криза за егзистенција во борба против капитализмот, таа се насочува во бегство кон илузорни светови кои ги нудат индустријата на забави, секти, дрога, алкохол… Истовремено, потрошувачката е најважен облик на бегство од одговорност за уништување на светот. Развојот на опортунитетниот менталитет, што значи потполно давење на човекот во капиталистичкото мочуриште, претставува облик на бегство од реалноста. И тука се потврдува принципот дека капитализмот кој од последица на уништување на светот и на човекот создава извори на профит е од универзален карактер.

… ПОВЕЌЕ

Македонски by ГроздоберачЈул 6, 20171:40 pm

СЛАБОСТИ И ПРЕДНОСТИ НА КАПИТАЛИЗМОТ – ВТОР ДЕЛ

Папата кој со текот на времето добивал на тежина во политичкиот живот на Западот, преку Франките, односно Света Римска Империја, овојпат со видоизменета реторика, се повеќе се зголемувале офанзивните елементи. Реториката се состоела во тоа што во периодот на Рим, имавме проширување на цивилизацијата на сметка на варварите, додека во периодот на Ватикан имаме проширување на католицизмот на сметка на “еретицизмот” односно промена во формата на теоријата на супериорност. Првата проба или првата примена на оваа форма со старонов римски метод, ја почувствувале Катарите во Окситанија, и истата се покажала како многу ефикасна. Папата го ширел своето политичко влијание но и давал пример за оние кои не го прифаќале Ватикан за свој политички и религиозен центар. Крстоносците биле задоволни затоа што се бореле под “свет идеал”, но посебно задоволство им причинувало прекуноќното станување во богати феудалци, со почесни титули и владетелски права на одреден регион, како и добивање право на сопствеништво на голем туѓ капитал. Алчноста не застанала тука, бидејќи сеуште гробот на Господ Исус Христос бил под муслиманската управа. Па така Папата се одлучил за примамливиот богат Исток, каде што под тој мотив е прогласено света војна врз муслиманите. И секако интересот за учество на крстоносците во овие “свети војни” бил голем. Колку биле “продуховени” западните тогашни сили, ке забележи Раул од Руен во својата хроника:

“…во Маара нашите ги вареа безбожниците во котел, а децата ги печеа на ражен и лакомо ги јадеа…”

Навистина, претходниците на повеќето Западно-Европски народи, попознати како Келти или Галати и на луѓето од античкиот период не им била непозната нивната склоност кон вакви работи, но сепак овојпат имале силна морална поддршка од центарот кој порано ги користел како робови и ги нарекувал варвари. Алчноста продолжила понатаму и на ред се нашол Константинопол, градот тогаш попознат како “владетелка на градовите”, и град во кој повеќевековно е создаван капитал од целото Источно Средоземје. По ова познато безмилосно неколку декадно пљачкосување, наречено уште и како период на Франкократијата (владеење на Франките/Латините), Истокот никогаш суштински не се опоравил и оставил простор за огорчен и лесен муслимански продор. Во овој период многу важно од историската анализа е моментот на формирањето на банките. Имено учествувачите во крстоносните војни до толку се обогатиле – незнаејќи како да го движат големиот капитал понатаму ги формирале и првите банки во Венеција и Ѓенова, а подоцна и во другите Западно-Европски подрачја. Постепено се развивал и банкарскиот систем, нудејќи им го она одземаното на оние од кои било одземено, секако со каматен интерес. Таквата состојба претставувало идеална формула за добивање влијание и профит суштински неработејќи ништо.

… ПОВЕЌЕ

Македонски by ГроздоберачЈун 29, 201710:28 am

СЛАБОСТИ И ПРЕДНОСТИ НА КАПИТАЛИЗМОТ – ПРВ ДЕЛ

Корените и суштината на капитализмот

Капитализмот претставува една од најстара форма за уредувањето на економските односи во едно општество. Корените како и нејзината инспирација, потекнуваат од Римската Република. Затоа не случајно, сите оние општества кои ке достигнуваат капиталистички империум во еден географски реон, се повикуваат на римското право кои ги уредува односите, на римскиот начин на државното уредување и поделбата на општествената моќ, како и на римската симболика.

Низ историјата имаме настани кои ни ја повторуваат истата лекција, за развојот, и како на мали деца покрај тоа што денес имаме многу повисоко позитивистичко образование, без „вмешување“ на религиите и идеологиите, сепак на крајот и денес исти настани со иста содржина ги воочуваме, само понекогаш со малку видоизменета или различна симболика и форма. Односно ни се повторува многу пати процутот, стагнацијата и исчезнувањето – процес кој веќе претходно го напоменавме и појаснивме (види За настанокот и престанокот на империите), но со разлика во тоа што од Рим па до денес, имаме римска верзија на тој процес, најверојатно затоа што таа империја е најмногу проучуваната. Римската верзија на тој процес го напоменувам, затоа што и пред Рим но и по Рим, на некои региони од светот се имало формирано различни империуми, кои во ист процес исчезнале но имале сосем друг правец, идеја и односи на кои тие се темелеле. Римската тогашна економија се базирала на приходи од експлоатирање на туѓи добра. И претходно имаме примери за такви економии кои се базирале на тоа, но сепак тие не придодавале толкав фокус колку што придодавале Римјаните со нивната алчност.

… ПОВЕЌЕ

Српски by ГроздоберачЈун 19, 20179:03 am

KAPITALISTIČKI NIHILIZAM

Kapitalizam je nihilistički poredak ne samo po tome što odbacuje vrednosno rasuđivanje, već i po tome što uništava životvorne potencijale prirode i čoveka. Kapitalistički nihilizam nema samo anti-humanu, već i anti-egzistencijalnu prirodu. Priroda “zna” za smrt, koja je uslov ponovnog rađanja, ali ne i za uništenje života. U prirodi i u istoriji smrt otvara mogućnost za novi život: ona je po svojoj prirodi životvorna. Kapitalizam uništava sam ciklus umiranja i rađanja, što znači životvorne potencijale smrti, i proizvodi destruktivno ništavilo.

Kapitalizam ne stvara samo totalitarnu državu, već i totalitarno društvo. Zapravo, sam život postao je totalizujuća moć koja formira karakter ljudi, njihovu svest, međuljudske odnose, odnos prema prirodi… Čovek postaje uništitelj ne samo putem rada i potrošnjom, već putem kapitalističke životne sfere, što znači živeći kapitalističkim načinom života koji se odvija 24 sata i koji nikoga ne štedi. Kapitalizam primorava ljude da žive destruktivnim načinom životom i na taj način postanu saučesnici u uništavanju sveta. Sve bespoštedniji život, koji se zasniva na sve bržem odvijanju procesa kapitalističke reprodukcije, dozvoljava ljudima da opstanu samo ukoliko se ponašaju u skladu s vladajućim procesima. To je uzrok jednog od najpogubnijih oblika društvene patologije: ljudi nastoje da se liše osnovnih ljudskih osobenosti da bi mogli da prežive u kapitalistički totalizovanom svetu. U kapitalizmu čovek se ne “usavršava“ putem razvoja svojih specifičnih humanih moći, što znači kao istorijsko biće, već putem vladajućeg modela življenja koji ga lišava prirodnosti i ljudskosti. Osnov malograđanske tragičnosti je u tome, što malograđanin vrednuje sebe putem vladajućeg vrednosnog modela koji ga obezvređuje kao čoveka. Neprikosnovena vladavina principa „Pare ne smrde!“ dovodi do toga da se čovek izlaže najgorem ponižavanju i da čini najgore zločine da bi stekao novac i društvenu afirmaciju. Nije više „bekstvo od slobode“ (From), već je bekstvo od odgovornosti za uništavanje života ono što dominira u najrazvijenijim kapitalističkim društvima. To je osnov savremenog konformizma. On nema samo anti-slobodarsku, već pre svega anti-egzistencijalnu prirodu. Malograđanin skida sa sebe svaku odgovornost za uništavanje života i prenosi je na „boga“, na Sunce, zvezde, biblijska i druga proročanstva, na „tajne zemaljske sile“ koje se pojavljuju u obliku „masonskih loža“ i drugih grupa koje deluju „iz senke“. Umesto da ga sve dramatičnija kriza egzistencije pokrene u borbu protiv kapitalizma, ona ga usmerava na bekstvo u iluzorne svetove koje mu nude industrija zabave, crkve, sekte, droga, alkohol… Istovremeno, najvažniji oblik bekstva od odgovornosti za uništavanje sveta je potrošnja. Razvoj kupoholičarskog mentaliteta, što znači potpuno utapanje čoveka u kapitalističku močvaru, najpogubniji je oblik bekstva iz realnosti. I ovde se potvrđuje, da princip da kapitalizam od posledica uništavanja sveta i čoveka stvara izvore profita ima univerzalni karakter.

… VIŠE

English by ГроздоберачАпр 22, 201711:33 am

HOMOSEXUALITY

In contemporary capitalism, movements are created of growing numbers of homosexuals, which would, according to Marx’s “humanism-naturalism”, fall under the classification of degenerated sociability and, consequently, degenerated naturalness. Homosexuality does not have to do with the “deranged” biological nature of man (man is a heterosexual being and has an organic predisposition for pederasty), but rather with the ruling social relations and the corresponding value challenges. It is not about the “sick man”, but a sick society. We should, therefore, not treat people, but create a “healthy society” (Fromm), in which healthy people could develop. Homosexuality is a concrete social (historical) phenomenon which is conditioned by the nature of the ruling order. It is a form in which a certain value system manifests itself, which governs relations between the sexes and as such is a concrete type of social functioning. The ancient homosexual Eros has had a significantly different nature from the capitalistically conditioned homosexuality. The homosexual community of today is one of the forms in which capitalistically degenerated sociability manifests itself. The development of homosexual relations corresponds to the disintegration of the family as a humanized natural community and conversion of marriage into an economic community. Homosexual communities receive the legitimacy of “sociability” not in relation to family as a humanized natural community, but in relation to the desperate loneliness created by capitalism. Homosexual community is the ultimate form of capitalistically degenerated family, whereas the development of pederasty contributes to removing the possibility of making the family a humanized natural community. At the same time, by destroying man as a natural and human being, capitalism destroys authentic sociability, sterilizing Eros and, thereby, destroying the society’s capacity for biological reproduction. “Reproduction of society” has become a segment of destructive capitalist reproduction, which is, like all other areas of life, based on the principle of “Money does not stink!”. Artificial insemination, the sale of semen materials, the rental of uteruses, the sale of children – these are all legal and legitimate forms of capitalist reproduction. Capitalism draws into its existential and value orbit the increasingly pernicious consequences that it produces, assigning them an institutional status and turning them into a means for its own development.

… MORE

Српски by ⰀⱃⱈⰻⰳⱃⰰⰿⰰⱅⰵⰲⱄЈан 23, 20177:00 am

ХОМОСЕКСУАЛНОСТ

У савременом капитализму стварају се покрети све бројнијих хомосексуалаца који би по Марксовом „хуманизму-натурализму“ спадали у дегенерисану друштвеност и на тај начин у дегенерисану природност. Не ради се о „поремећеној“ биолошкој природи човека (човек је хетеросексуално биће и има органску предиспозицију за педерастију), већ о владајућим друштвеним односима и њима одговарајућим вредносним изазовима. Није реч о „болесном човеку“, већ о болесном друштву. Не треба, стога, лечити људе, већ треба створити „здраво друштво“ (Фром) у коме ће стасати здрави људи. Хомосексуалност је конкретна друштвена (историјска) појава која је условљена природом владајућег поретка. Она је облик у коме се појављује одређени вредносни систем који уређује односе између полова и као таква је конкретни вид друштвеног функционисања. Антички педерастички Ерос има битно другачију природу од капиталистички начин условљене хомосексуалности. Хомосексуална заједница данас један је од облика у коме се појављује на капиталистички начин дегенерисана друштвеност. Развој хомосексуалних односа одговара распаду породице као оплемењене природне заједнице и постајању брака економском заједницом. Хомосексуалне заједнице добијају легитимност „друштвености“ не у односу према породици као оплемењеној природној заједници, већ у односу према усамљеничком безнађу које ствара капитализам. Хомосексуална заједница је крајњи облик на капиталистички начин дегенерисане породице, а развој педерастије доприноси укидању могућности стварања породице као оплемењене природне заједнице. Истовремено, уништавајући човека као природно и људско биће капитализам уништава аутентичну друштвеност чиме стерилише Ерос и на тај начин уништава могућност биолошке репродукције друштва. „Репродукција друштва“ постала је сегмент деструктивне капиталистичке репродукције која се, као и све друге области живота, заснива на принципу „Паре не смрде!“. Вештачка оплодња, продаја семеног материјала, изнајмљивање материце, продаја деце – све су то легални и легитимни облици капиталистичке репродукције. Капитализам увлачи у своју егзистенцијалну и вредносну орбиту све погубније последице које производи дајући им институционални статус и стварајући од њих средство за свој развој.

… ВИШЕ