Настаните навестуваат опасност од „3-тата светска војна“!
Иако во јавното мнение кај нас постои многу мала свесност, благодарение на нашите „медиуми за информирање“ и „новинари“, кои имаат воглавно ограничена и пропагаторска улога за локална употреба, а за потребата на хегемонот – амбасадата на САД, сепак доколку некој сака да се информира подетално за најновите настани, може да се информира, иако тоа бара поголем труд и познавање на јазиците и технологијата од вообичаеното!
INTRODUCTION: As political parties collapse, Traditionalist philosophy is on the rise. Mark Sedgwick assesses the political topography of our strange new days …
15-ТИОТ СОБИР НА БРИКС ВСУШНОСТ ГО ФИНАЛИЗИРАШЕ СОЗДАВАЊЕТО НА ЈАДРОТО НА МНОГУПОЛАРНИОТ СВЕТ
БРИКС: Создавањето на многуполарноста
15-тиот Собир на БРИКС: многуполарниот свет е воспоставен
15-тиот Собир на БРИКС донесе историска одлука за прием на уште 6 земји во организацијата – Аргентина, Египет, Етиопија, Иран, Саудиска Арабија и Обединетите Арапски Емирати. Оваа одлука ефикасно го заврши формирањето на јадрото на многуполарниот свет.
Иако БРИКС, порано БРИК, беше условно здружување на полупериферни (според Валерштајн) или земјите од „вториот свет“, дијалогот меѓу овие земји, кои не се дел од структурата на колективниот Запад (НАТО и другите строго еднополарни организации доминирани од САД), постепено ги оцртуваше контурите на алтернативниот светски поредок. Ако западната цивилизација се смета себеси за единствена, а тоа е суштината на глобализмот и еднополарноста, земјите од БРИКС претставуваат суверени и независни цивилизации, различни од западните, со долга историја и со сосема оригинален систем на традиционалните вредности.
Првично, здружението БРИК, создадено во 2006-тата година под поттикот на рускиот претседател Владимир Путин, вклучуваше четири земји – Бразил, Русија, Индија и Кина. Бразил, најголемата сила во Јужна Америка, го претставуваше латиноамериканскиот континент. Русија, Кина и Индија сами по себе имаат доволни размери за да се сметаат за цивилизации од целосниот размер. Тие се повеќе од нации-држави.
Русија е авангардата на Евроазија, на евроазискиот „голем простор“.
Кина пак е одговорна за значајната област, на соседните сили на Индокина и многу други (иницијативата на проектот „Еден појас, еден пат“ е конкретниот начин да се воспостави овој кинески „голем простор“, заснован на мирната соработка). Индија, исто така, го проширува своето влијание надвор од нејзините граници – барем во Бангладеш и Непал.
Кога Јужна Африка се приклучи на земјите на БРИК во 2011-тата година (оттука и акронимот БРИКС – „K“ пред крајот Јужна Африка), симболично беше претставена и најголемата африканска земја.
The following article, which is part of a report on all the Autocephalous Churches made by Archbishop John to the Second All-Diaspora Sobor of the Russian Church Abroad held in Yugoslavia in 1938, gives the historical background of the present state of the Patriarchate of Constantinople. It could well have been written today, apart from a few small points which have changed since then. We reproduce it here to bring more clarity into the current ecclesiastical crisis surrounding the Ecumenical Patriarchate and the Ukraine.
In this important times for the Macedonian Church, and especially for Orthodoxy in general, the perception of the early beginnings is of great importance, and it can give an answer why some of the Macedonian clergy today, have a passionate affinity for the Church of Constantinople, and connections with the West which advocates for the liberalization of the Orthodox Dogma, uniatism and ecumenism.
ВО ПОСЛЕДНИТЕ НЕКОЛКУ ДЕНА СЕ ЗАБЕЛЕЖУВА ЗНАЧИТЕЛНОТО ПОМЕСТУВАЊЕ НА РАМНОТЕЖАТА НА СИЛИТЕ ВО УКРАИНА. ОВА МОРА ДА СЕ РАЗБЕРЕ ВО ЦЕЛИНА.
Контранападите на Киев беа општо земено неуспешни во областа на Херсон, но, за жал, ефикасни во областа на Харков. Токму ситуацијата во Харков и принудното повлекување на сојузничките сили е пресвртната точка. Оставајќи ги настрана психолошките ефекти и оправданите чувства на патриотите, мора да се запише дека во целата историја на специјалната воена операција (СВО) сме стигнале до точката од која нема враќање.
It is all the more difficult to oppose globalization from a more restricted base. Isolated countries, for example, can hardly stand alone against the omnipotence of financial markets. That’s also the reason why, taking into account the risks of retaliation (or “commercial war”), protectionism on the European continental scale would be more effective than a simple national protectionism – which is nevertheless better than no protectionism at all.
For several years, some authors haven’t hesitated to speak of “de-globalization”. Is this an objective observation or a pious wish?
Since the start of the 2010-s, following the publication of the famous work by Philippin Walden Bello (Deglobalization, 2002), a number of authors (Jacques Sapir, Emmanuel Todd, Frédéric Lordon, Edgar Morin, etc.) have actually started to speak of de-globalization. Marine Le Pen, Nicolas Dupont-Aignan, Jean-Pierre Chevènement, Arnaud Montebourg and Jean-Luc Mélenchon have also seized upon this theme. The debate has even expanded recently: Donald Trump was elected through denouncing the effects of globalization and Brexit won thanks to the vote from regions devastated by de-industrialization. However it’s less an observation than a watchword. The general idea is that it is possible to end globalization or, at least, it is possible to give it a different content, an idea that 65% of French people are favorable towards, according to polls.
ЧЕТВРТАТА ПОЛИТИЧКА ТЕОРИЈА И КРИТИКАТА КОН НАЦИОНАЛИЗМОТ
Веројатно, само малкумина обрнаа сериозно внимание на фактот дека Четвртата политичка теорија, до која се придржувам јас, сериозно внимание посветува на критиката кон национализмот. Највпечатлива е критиката кон либерализмот и отфрлањето на марксистичката догма. Но подеднакво, неопходно и фундаментално е и радикалното отфрлање не само на национализмот, туку дури и на нацијата.
Рускиот министер за одбрана, Сергеј Шојгу, на први месецов објави дека неговата земја ќе биде домаќин на првиот Меѓународен Антифашистички Конгрес во август, со што овој настан ќе се совпадне со Меѓународниот форум за воената технологија „Армија-22“ во Москва. Ова е важен потег на паметната моќ, бидејќи ќе помогне повеќе за поубедливо да се пренесе една од основните мотивации за специјалната операција на големата евроазиска сила во Украина. Претседателот Путин претходно изјави дека една од нејзините цели е денацификацијата на земјата, откако фашистичките сили поддржани од САД ја презедоа контролата врз државата на почетокот на 2014-тата година, по раширувањето на урбаниот тероризам, популарно глорифициран на Западот како „Евромајдан“ или т.н. „Револуција на достоинството“.
The G7 nations released a joint statement on June 13 after their three-day summit in Cornwall which essentially pushes for a new cold war against China.
Much of the document is related to economic and financial affairs as could have been expected given the group’s official focus, and the pandemic also figured prominently in the text for obvious reasons as well, but the 25-page communiqué curiously references the term “values” 21 times for an average of almost once a page.
Водачот на македонските Албанци, Али Ахмети, откри кон крајот на минатата недела дека одбил да оди заедно со заговорот за поделбата на својата земја, чин што природно го поставува прашањето зошто тој не сакаше да го „подвлече ‘Косово“, кога моќните сили очигледно силно лобираа кај него да го направи тоа.
Изложените лажни вести на USAID
Али Ахмети, македонско-албанскиот водач на „Демократската унија за интеграција“ (ДУИ), откри кон крајот на минатата недела дека одбил да оди заедно со заговорот за поделбата на својата земја. Авторот на текстот постојано предупредуваше за оваа сценарио, повеќе од пет години, почнувајќи од јануари 2015-та година и продолжувајќи за следната половина деценија од денешно време, иако предупредувањата беа отфрлени како ништо повеќе од „теорија на заговор“, од страна на mainstream медиумите. „Сервисот за проверка на факти од медиумите“ (Media Fact Checking Service), финансиран од USAID, во Македонија отиде уште подалеку со клеветата против авторот во февруари 2016-та година, кога тие тврдеа без никакви докази за тоа дека тој учествувал во тајната кампања за „пропаганда“ на Кремљ, заедно со рускиот филозоф Александар Дугин и познатиот руски водител, Димитриј Кисељов, само затоа што стоеше цврсто на својот став дека поделбата на Република Македонија е крајниот исход од долготрајната хибридна војна против неа. Таа злонамерна лажна вест оттогаш е разоткриена и авторот не го потврди никој друг туку самиот јавен настап на Ахмети, кој упати дека таквиот заговор навистина бил во игра цело време.
Странските медиуми погрешно го прикажуваат неодамнешниот тест на Русија со кој наводно го исклучил пристапот на својот народ кон интернетот, иако тоа не е она што навистина се случи. Властите, всушност организираа технолошка вежба за преживување со цел да обезбедат земјата да има алтернативен интернет кога непријателската моќ ќе се обиде да ги отсече од системот.
Тестот беше спроведуван во фази и корисниците не пријавија никакви проблеми, како што се неможноста да ги користат Facebook, Wikipedia и Amazon, така што сите индикации укажуваат дека е постигнат успех.
Foreign media is misportraying Russia’s recent internet test as having supposedly shut off its people’s access to the internet, though that isn’t what happened. The authorities were actually staging a technological survival exercise to ensure that the country could have an alternative internet when a hostile power attempted to cut them off from the system.
The test was carried out in phases and users didn’t report any problems, such as not being able to use Facebook, Wikipedia or Amazon, thus all indications suggest that it was a success.
Во отсуство на блискоста помеѓу православните свештеници во Македонија и „обичните смртници“ – народот [секоја чест на исклучоците], овој текст би решил многу дилеми кои Христијаните ги имаат во оваа доба.
Петтиот заповед од Бог гласи да не убиваме! Но што треба да правиме, како Христијани, ако корумпирана власт постојано нѐ силува, затвора, па и намерува да ги повреди нашите најмили?
INTRODUCTION: Every state is a community of some kind, and every community is established with a view to some good; for mankind always act in order to obtain that which they think – good …
INTRODUCTION: I went down to Piraeus yesterday with Glaucon the son of Ariston, to offer up prayers to the goddess …
ВОВЕД: Пискотници се слушаат од Галичник до Река,
што тешка несреќа ги збра
и мажите, и жените, та гласи тажна ека
и навева сал коб и зла? Дал’ град полињата житородни ги беше фатил?
Ил’ рој од скакулци се вдал?
Дал’ султанот арачлии час предвреме им пратил
да збира арач лут без жал? Ни град полињата житородни ги беше фатил,
ни рој од скакулци се вдал,
ни султанот арачлии час предвреме им пратил
да збира арач лут без жал …
Криза на современиот труд
На почетокот на патот кон осознавањето на одговорите за големите вистини, често се наоѓаат баналните прашања. На патот кон осознавањето на одговорите за големите вистини, често одговорите се кријат во својата несокриеност, и претставуваат премногу очигледни. Потребно е само да се биде „буден“.
Зошто понеделникот наутро претставува најомразениот момент во неделата и во животите на многумина кои во тоа време се будат за да одат да работат? Со други зборови, зошто целокупното човештво на момент паѓа во депресивна состојба со самата помисла за работа?
Криза савременог рада
На почетку пута сазнања одговора о великим истинама, често се налазе банална питања. На путу сазнања одговора о великим истинама, често се одговори крију у својој нескривености и сасвим су очигледни. Потребно је само бити „будан“. Зашто је понедељак ујутру најомраженији тренутак у недељи и животима многих који се у то доба буде и одлазе да раде? Другим речима, због чега се читаво човечанство у трену обрете у депресивно стање на сам помен рада?
По повод овој настан, имајќи во предвид каква важност има, и ќе има во иднината, неможев да се воздржам и да останам само на разни активности по социјалните мрежи, и затоа се решив да напишам кратка статија во чест на храбрите луѓе кои ги положија животите. Но многу поголема мотивација зошто се одлучив да пишувам посебно во оваа чест, претставува обидот да одговорам на прашањето зошто загинаа овие храбри луѓе? Следствено да најдат утеха блиските на загинатите, вклучително и самиот јас, затоа што потекнувам од семејство кое генерациски дава жртви во македонската борба за слободата. Воопшто и моите сонародници да најдат логика зошто мораме да плаќаме цена од човечки животи и дали воопшто тоа има смисла? Иако, сега, во севкупниот општествено и политички контекст одговорот е јасен: дека тоа е за ништо, бескорисно и без посебна смисла.
Македонскиот народ уште еднаш ја повторува својата традиција наоѓајќи се во таборот на слободољубивите и човекољубивите народи и нации кои во овој момент ја плаќаат цената од огромна материјална и нематеријална штета, во борбата против светската плутократија, која како крајна цел има наметнување на тоталитаристичката особина врз човечкото битие во својот однос помеѓу државен систем-општество-заедници и поединец, па дури и верска установа-поединец. Влогот на Македонскиот народ во оваа епска битка е егзистенцијалното постоење – што земено од историската пракса ова нималку не претставува македонска новост. И оваа генерација Македонци (како и претходните со НОБ и Илинден, со Битката кај Марица, со Битката кај Беласица, со Битката кај Пидна итн.), ја потврдува метафизичката чистота на соборниот македонски Ум во своите политички намери.
Логичните предвидувања за згаснување на двете најголеми партии како македонски испаднаа точни
Разгледувајќи ја хронологијата на делувањата на двете најголеми партии во Македонија, со цел да им ги запознаам константите и варијаблите, и како тие се одразиле по општите македонски интереси од 1991-та год. до 2015-та год. (како потребен материјал за книгата „Василија – архитема на новото општество“, 2015), лесно дојдов до заклучок дека константата е секогаш водење скриени преговори и скриени конечни одлуки по клучните прашања, односно недемократска и нетранспарентна одлика! Варијаблите беа начинот на кој тие се спроведуваа, некогаш и без воопшто да се соопштат пред јавноста, или соопштување post festum. Дополнителен заклучок природно беше претпоставен дека водствата на најголемите политички партии, откако доаѓаат (или свежо пред доаѓање) добиваат притисоци од страните држави со влијание и моќ, кои набргу подоцна стануваат налози за мирно и стихијно разнебитување на македонското национално битие. Тогаш обзнанив во книгата дека партијата СДСМ е всушност веќе идеолошки мртва партија, а заклучокот дојде од тоа што јавно односно крајно бесрамно по 2008-та година по самитот во Букурешт, се нудеа како политичко раководство пред „некому“, кое веднаш ќе ја потпише и спроведе „конечната спогодба“ – афирмирајќи се како послушен „партнер“/квислинзи. ВМРО-ДПМНЕ со Груевски, бидејќи направија кариера со македонската популистичко-патриотска реторика (без конкретни резултати), им дадов најмалку 8-10 години (по 2022-та) рок кога и таа партија со одреден чин ќе згасне како македонска, односно ќе стане идеолошки мртва. Во таа проценка, во предвид не беше земено бруталното мешање на САД и ЕУ (Германија) што се случи истата година (2015), кое всушност прерано ја откри маската на сите раководства, кои требаше да претставуваат македонски, а всушност врз штета на Македонскиот народ и за лична корист, се согласувале на секакви налози. Тоа поедноставено значи дека 28 години постоел антимакедонски заговор, со кој нашите раководства се согласувале и активно или пасивно учествувале во него, односно биле соучесници во заговорот, без кои тие како клучна алка во тој план воопшто и не би можел вака препредено и крајно штетно да се спроведе во реалност.
Српската власт
Обидот на власта да ја наметне поделбата на Косово и Метохија со Албанците не успеа, но затоа успеа да ја интегрира целата територија на Косово и Метохија во Албанија, настан кој го објави Харадинај во ноември оваа година на состанокот со албанскиот премиер Еди Рама во Пеќ. Додека Албанците на големо работат на проектот Голема Албанија, власта во Србија се занимава со осудите и повикот кон „меѓународната заедница“ (а се мисли на Запад) да реагира, додека истата таа „меѓународна заедница“ дава подкрепа на проектот Голема Албанија. Се поставува прашањето, дали српската власт е неспособна или е соучесник во овој проект?
