Поминаа повеќе од осум години откако ја вплеткавме државата во преспанската катастрофа, кога насилно и бездушно, без никакви правила и пристојност, беа срушени темелите на македонската држава. Немајќи план за денот потоа, ни беа нудени ситни и приземни лаги, спакувани во разни небулози, од типот: „идентитетот ни е бетон“, „го зачувавме јазикот“, „датумот само што не стигнал“. Во државата, особено помеѓу политичката врхушка, постепено се развиваше некаков посебен вид стокхолмски синдром. Секојдневно сведочевме на тажни изјави во кои нашите избрани претставници, како некакви дезориентирани заложници, со насилникот се зближуваа и го оправдуваа, сметајќи го тоа за врв на нивната дипломатска вештина и умешност. Додека „умешно“ го избегнуваа правото име на државата, насекаде ја ширеа и поттикнуваа апатијата, како некаква шок-терапија, што се претвори во нивна единствена надеж дека македонскиот народ со текот на времето постепено ќе се помири со безизлезот и ќе го заборави срамот што тие ни го исколчија. Но народот им кажа што мисли за нивната бездарност и неспособност. Уште сега им го одреди место што тие си го заслужија, а тоа е длабокото дно на македонската историја, кое е резервирано за најголемите отпадници и предавници. Ова им е јасно како бел ден – и на учениот и на неукиот.
Tag Archives: Macedonia
МАКЕДОНСКИЙ ПОЛК В РОССИЙСКОЙ АРМИИ В XVIII ВЕКЕ
Via in tempore. История. Политология. 2024. Т. 51, № 4 (841–854)
УДК 94(729)”1608/1800″
DOI 10.52575/2687-0967-2024-51-4-841-854
Оригинальное исследование
Македонский полк в российской армии в XVIII веке
Шумкоски Г. ©
Международный институт суверенных наук,
Македония, г. Битола, 7000, булевар ББ
E-mail: goran@sumkoski.com
АННОТАЦИЯ.
Особой целью и мотивом вербовки македонцев в XVIII веке, как и других гусарских полков, состоявших из южнославянских и балканских народов, былa победа России над Османской империей на Донбассе, Азовском и Черном морях, и, следовательно, освобождение их собственной родины от османского ига. Не все из этих южнославянских наций преуспели тогда в своих целях свободы и установления более тесных связей с Российским государством. Было бы правильно ожидать, что это произойдет на этот раз, в современный период глубоких геополитических перемен, и, чтобы в многополярном мире, который складывается на наших глазах, исправить исторические ошибки, славяне реализуют свои давние мечты по созданию единoго великого союза братских народов от Владивостока до Балкан и Балтийского моря.
В статье анализируются македонские военные полки в составе русской армии в XVIII веке, сражавшиеся на территории Новороссии, и затрагивается более широкий исторический, геополитический, национальный и стратегический контекст их появления, их мотивации, цели, стремления и достижения.
ШТО ДОКОЛКУ ВОЈНИТЕ ВО УКРАИНА И ПАЛЕСТИНА ПРЕРАСНАТ ВО ЕДНА УШТЕ ПОГОЛЕМА ВОЈНА?
Настаните навестуваат опасност од „3-тата светска војна“!
Иако во јавното мнение кај нас постои многу мала свесност, благодарение на нашите „медиуми за информирање“ и „новинари“, кои имаат воглавно ограничена и пропагаторска улога за локална употреба, а за потребата на хегемонот – амбасадата на САД, сепак доколку некој сака да се информира подетално за најновите настани, може да се информира, иако тоа бара поголем труд и познавање на јазиците и технологијата од вообичаеното!
ВОСТАНИ ЗА ДОСТОЈНО МЕСТО ВО ИДНИНАТА И ЗАВОЈУВАЈ ПРОТИВ МАКЕДОНСКАТА БЕДОТИЈА
Општествената духовна и материјална благосостојба ги дава предусловите за државотворниот напредок на еден народ
Ниту ЕУ, ниту САД, ниту Русија, ниту Кина ниту било кој самозамислен (од наша страна) стратешки партнер се предусловот за создавањето на македонската држава, како држава во вистинската смисла на зборот! Предусловот е, и секогаш бил, само-и-само квалитетот како луѓе на Македонците и Македонките! А македонскиот човечки квалитет некогаш претставувал сериозна, тешко достигнувачка и светски позната работа! Оттука ќе разбереме дека од претстојните избори во „Република Северна Македонија”, нема ништо драстично променливо да добиеме како народ, уште помалку пак, променливо на позитивно за нас Македонците, како народ и како единки! Секако, ова почетно важи за оној ум, доколку правилно ги сфати првите реченици од статијава, и доколку внимателно ги следи и истражува однесувањата и реториките на т.н. политички „нови” (во суштина секогаш стари, рециклирани) чинители, кои се таксаат за државните позиции.
Овој мој песимизам за претстојните избори, не го искажувам во вид на пишано слово, заради поттикнување политичка пасивност и немо набљудување на настаните кои (ќе) имаат страшно (во случајов, негативно) влијание врз нашиот секојдневен живот…
ПРИОД КОН МАКЕДОНСКАТА ЕСХАТОЛОГИЈА
Доколку внимателно го прочитаме августовскиот текст на професорот Александар Дугин, кој се однесува на есхатологиите на светското ниво, кои практично се одразот и можеби првиот темел на многуполарниот свет, ќе увидиме дека есхатологијата како наука има голем значај, а од постојниот опис, дека се наоѓаме во свет со разновидни размислувања, кои можат да предвестат големи судири и/или големи сојузи.
Упростено, живееме во свет помеѓу две ери, или свет кој се движи кон нешто ново, свет на нагли промени, кои можат да бидат фатални за оние народи кои не се разбрале себеси доволно денес и во идната временска рамка!
Оттука мојата потреба за подробното проучување на македонската есхатологија!
ПОСТЕСКОБАРСКА
Како што знаеш, драг читателу, јас не сум од оние колумнисти што трчаат веднаш по настанот утредента да се јават пред јавноста и да го соопштат своето мислење. Кај нас времето е покриено со пајажина. Сè е метафизика. Нема дијалектика. Реката на Хераклит не тече. Тоа се застоени како мочуришта води што ги среќаваме во литературата на Е.А. По и во прозата на Гогољ, па затоа и нашата денешна колумна мотивирана од неодамнешната посета на жална Македонија на Ескобар не е застарена.
Ескобар со ангелско име Габриел (Гаврил), ангелот што слета кај Марија во Назарет со веста за Спасителот. Белиот ангел. А дали американскиот ангел што нè посети е бел или црн навистина не знам, драг читателу. Иако знам. Ангелот задолжен за Балканот, е американскиот архетип каубој-шериф што управува со Западен Балкан. Чудно совпаѓање со Дивиот Запад, со кој започна формирањето на американската алхемиска нација. Ескобар, импресивна цврста фигура, речиси митска, налик на необработена карпа како огромните блокови на Стоунхенџ, или како една од неолитските експресионистички камени фигури на Велигденските Острови на азискиот пацифик. Вистински импресивен архетип на новата Римска Империја, западна, што гази и крши сè пред себе. Чиста спротивност на неговиот импресарио Бајден што е лирски проѕирен како листопаден лист пред крај на есента.
Значи (еј Ковачевски неискован, еј Пендаровски на пендек, еј Мицко војвода) имавме гостин од ранг. Тој најтешкаш меѓу политичките тешкаши дојде да види дали сме спремни да ги ставиме нивните миленици Бугарите во Уставот. Боже, каков американски срам и бласфемија. Дојде да го озакони со империјален печат идиотизмот на Империјата, да ги внесеме во Уставот оние што не нè признаваат дека сме живи и дека постоиме со Име, јазик, историја, меморија. И тоа е идиотизам не само за нас и идиотизираната влада туку и за Бугарите, плус и за таканаречената западна меѓународна заедница. Зошто идиотизам? Затоа што да ставиме некого во устав што не признава дека постоиш и дека си жив нема никаква логика. Туку што е фасцинантно сега во посетата на Ескобар кај нас, драг читателу? Тоа што и покрај многуте други западни тешкаши што нè притискаат, ги охрабруваат нашите лакоми соседи хиени да го крадат нашиот идентитет. Како да се во кусок со својот, та го зголемуваат со нашиот, така, на пример, Грците тоа го прават со кражбата на македонскиот антички идентитет, потпирајќи се на мегафалсификатот на Дројзен, озаконет со царски печат на патолошката западна цивилизација, не знаејќи кај да го бара коренот на својата идентитетска генеза. Мегафалсификат озаконет на „Сорбона“, „Кембриџ“ и „Оксфорд“. Но и тоа не беше доволно, бидејќи беше проѕирен тој, па за да се доосигури истиот тој со насилничко признание на денешните Македонци беше стокмен на силеџиски геноциден начин од Брисел, Вашингтон, Грција и македонските велепредавнички квислинзи Преспанскиот договор на македонската смрт. Така беше докрај зајакнат грчкиот супсахарски идентитет за кој зборува и Херодот.
2-РИ ЖИТАР (ИЛИНДЕН) – ШТО НАПРАВИВМЕ И ШТО ТРЕБА ДА ПРАВИМЕ??
Што направивме ? 2018-2022
Под оваа прашање доколку мислиме да се појаснуваме за сегашнава владејачка класа, која себеси милува да се нарече (политичка, општествена) „елита“, бесцелно ќе ни мине времето и всушност дијалогот би ни бил многу краток, доколку искрено се води. Но затоа можеме само да подвлечеме неколку забелешки за таа наша наметната „елита“, колку да се истакне она што веќе е кристално јасно и претставува јавна тајна:
СЀ НИ Е ЗАЛУДНО, АКО НЕ ГО СОЧУВАМЕ ИМЕТО ХРИСТОВО!
Во името на Отецот и Синот и Светиот Дух, Амин!
И оваа вечер повторно се собравме сите, драги браќа и сестри, во овој соборен манастирски храм, да го прославиме оној, којшто по зборовите Христови е најголем меѓу луѓето, односно како што рече самиот Христос: Нема меѓу луѓето родени од жена, поголем од Јован Крстител!
Тој самиот, кој ги подготви патиштата Господови уште пред Христа, повикуваше на покајание и на преобразување, на поправање на нашите животи, да можеме со чисти срца и со очистени души, покајани и просветлени, да Го пречекаме самиот Христос, самиот Месија и Спасител, Кој вистински ќе ни ја објави Евангелската вистина за вечното Царство Христово, за вечниот и блажен живот на Небесата.
БЕЛАТА КУЌА НА САД: ЏО БАЈДЕН И НЕГОВАТА АДМИНИСТРАЦИЈА ОФИЦИЈАЛНО ЗАСТАНАА ЗАД ПРЕСПАНСКАТА СПОГОДБА
ЗА С(ВЕТО)ВНОТО БУГАРСКО ПОВЕДЕНИЕ
Постои една анегдота, во која едно дете, сакајќи да ги покаже својата сила и надмоќност, малтретирало друго помало и послабо дете, и непрестајно измислувало нови и нови барања и услови, само за да ја докаже својата „величина“ пред другите, но најмногу и за да ги затскрие пред самиот себеси своите недостатоци и фрустрации. И овој процес трае сѐ додека послабото дете не порасне и зајакне доволно, за ова условно појако дете веќе да не може да го прави тоа.
Мојата анализа во редовите подолу е инспирирана токму од дејствието на оваа анегдота.
Македонија во случајов е „послабото дете“ и во моментов, а и пред овој момент ги трпи фрустрациите и малтретирањето од „поголемите деца“. Нереални барања, непрестајни услови, ајде уште ова, ајде уште она и кругот нема крај. Никако да дојдеме до затворање на овој мачен процес.
Но има и утеха, драги мои. А тоа е вториот дел од анегдотата, во која послабото дете сепак расте и зајакнува, и физички и ментално, и веќе не го трпи ова „изживување“. Така и ние како нација непобитно растеме, со секоја нова мака, со секоја нова повреда, со секоја нова неправда стануваме посилни, прераснуваме во човек што ги истрпил овие неправди врз својот грб и поради тоа станува поискусен и похрабар за сите нови предизвици. Се „калиме“. И тоа е добро. Во животот има и убави и неубави искуства. Но човекот секогаш по какво било искуство излегува помудар и посилен. Ако не за нас во моментов, ова секако е добро за иднината на Македонија и за нашите нови генерации Македонци. Македонија ќе постои.
А кои се моменталните околности и аргументи?
ЗА „ДВОЈАЗИЧНОСТА“
„Борбата за јазикот е борба за Македонија! Оти каква е таа ‘двојазичност’ кога наместо да се преведува, називите се преименуваат? Кога еден македонски назив ќе се замени со друг албански назив, тоа тогаш не е двојазичност! Тоа е албанизација…“
ОКОЛУ „ДВОЈАЗИЧНОСТА“ И НЕЈЗИНИТЕ ШТЕТНИ ПОСЛЕДИЦИ
Сегашноста на која сведочиме, памети дека еден народ беше мотивиран во борбата против криминалот и диктаторството што му се случувале во државата. Така мотивиран, истиот тој народ некако востана и го набрка сопствениот диктатор. Тој народ е украинскиот кој го сруши режимот на Јанукович, на кого му најдоа и златна WC-шолја во неговиот замок. И? Што се случи подоцна? Каде се т.н. Мајданци кои се востанаа? – Со прстот во уста ги испратија на источниот фронт да гинат како глинени голуби! Каков пак беше режимот во Украина под лидерството на Порошенко?
ЗОШТО ВОДАЧОТ НА МАКЕДОНСКИТЕ АЛБАНЦИ ОДБИ ДА ГО „ПОДВЛЕЧЕ ‘КОСОВО“?
Водачот на македонските Албанци, Али Ахмети, откри кон крајот на минатата недела дека одбил да оди заедно со заговорот за поделбата на својата земја, чин што природно го поставува прашањето зошто тој не сакаше да го „подвлече ‘Косово“, кога моќните сили очигледно силно лобираа кај него да го направи тоа.
Изложените лажни вести на USAID
Али Ахмети, македонско-албанскиот водач на „Демократската унија за интеграција“ (ДУИ), откри кон крајот на минатата недела дека одбил да оди заедно со заговорот за поделбата на својата земја. Авторот на текстот постојано предупредуваше за оваа сценарио, повеќе од пет години, почнувајќи од јануари 2015-та година и продолжувајќи за следната половина деценија од денешно време, иако предупредувањата беа отфрлени како ништо повеќе од „теорија на заговор“, од страна на mainstream медиумите. „Сервисот за проверка на факти од медиумите“ (Media Fact Checking Service), финансиран од USAID, во Македонија отиде уште подалеку со клеветата против авторот во февруари 2016-та година, кога тие тврдеа без никакви докази за тоа дека тој учествувал во тајната кампања за „пропаганда“ на Кремљ, заедно со рускиот филозоф Александар Дугин и познатиот руски водител, Димитриј Кисељов, само затоа што стоеше цврсто на својот став дека поделбата на Република Македонија е крајниот исход од долготрајната хибридна војна против неа. Таа злонамерна лажна вест оттогаш е разоткриена и авторот не го потврди никој друг туку самиот јавен настап на Ахмети, кој упати дека таквиот заговор навистина бил во игра цело време.
IS PROJECT “REPUBLIC OF NORTH MACEDONIA” DESTINED TO FALL?
The project of the West, so-called “Republic of North Macedonia” has many existential problems, because the main preconditions for long-terming are not fulfilled or are actual gone.
Illegality, unpopularity, undemocratic tyrannical system, vassal or client-state mentality, unreliability, corruption scandals, and above all – macedonophobia, all are just synonyms for this project between the population.
РАЗГОВОР СО КОРИБКО: БАЛКАНОТ ОТСЕКОГАШ БИЛ ВАЖЕН И ТОА СЕКОГАШ ЌЕ ОСТАНЕ СЛУЧАЈ
Овој текст претставува македонска верзија на интервјуто со Андреј Корибко кое неодамна беше објавено во италијанското списание „Eurasia: Rivista Di Studi Geopolitici“:
ERSG: Г-дине Андреј Корибко, ви благодарам за вашата достапност. Првин би ве замолил можете ли да се претставите себеси пред читателите?
Корибко: Јас сум американски политички аналитичар, со седиште во Москва, каде работам и живеам во Русија последните шест години. Роден сум и пораснат во Кливленд, Охајо, и дипломирав на The Ohio State University, со три специјализации на меѓународни односи, на меѓународни студии (Источна Европа) и рускиот јазик во 2010 година, по што се преселив во Москва каде ја зедов мојата магистратура по меѓународни односи од Московскиот државен институт за меѓународни односи (МГИМО). Одблизу ги имам следено случувањата во меѓународните односи во последната половина декада и редовно ги анализирам последните случувања насекаде низ светот. Ја објавив мојата прва книга, „Хибридни војни: индиректниот адаптивен пристап кон промена на режимот“ во 2015-тата година и се подготвувам за објава на мојата втора книга како коавтор, доцна оваа лето, за пакистанската геостратегија и управување со перцепцијата во 21-от век.
THE BALKANS HAVE ALWAYS BEEN IMPORTANT – AND THIS WILL ALWAYS REMAIN THE CASE
This text is the English version of the interview with Andrew Korybko which was recently published in the Italian journal “Eurasia: Rivista Di Studi Geopolitici“:
Mr. Andrew Korybko, thank you for your availability. First of all, can you please introduce yourself to our Italian readers?
I’m an American Moscow-based political analyst who has been living and working in Russia for the past six years. I was born and raised in Cleveland, Ohio, and graduated from The Ohio State University with three majors in International Relations, International Studies (Eastern Europe), and Russian language in 2010, after which I eventually moved to Moscow and received my master’s in International Relations from the Moscow State Institute of International Relations (MGIMO). I’ve been closely following international affairs for the past half-decade and regularly analyze the latest happenings all across the world. In addition, I published my first book, “Hybrid Wars: The Indirect Adaptive Approach To Regime Change”, in 2015 and am preparing to release my second co-authored one later this summer about Pakistani geostrategy and perception management in the 21st century.
What do the Macedonian name change and recent SDSM victory represent for North Macedonia, primarily, and, more generally, for the Balkans?
The Republic of Macedonia — which used to be the country’s legal name and can be argued still is because it was changed through illegal means after the relevant referendum on this issue failed to meet the constitutional threshold for implementation — has been the victim of a rolling regime change operation over the past few years intended to block multipolar influence from the Balkans and geopolitically re-engineer the region. Russia’s TurkStream could have in theory run parallel to China’s planned Balkan Silk Road high-speed railway from Budapest to Piraeus had Prime Minister Gruevski remained in office and the Hybrid War on Macedonia never happened, though it’s precisely because of the grand strategic impact that this would have had on European geopolitics and consequently the course of the New Cold War that the said destabilization campaign was initiated. Moreover, Macedonia’s demographic composition makes it ripe for externally triggered destabilization and a prime target of the so-called “Greater Albania” plan, which in this case would lead to the erasure of Macedonia from the map and catalyze a chain reaction of other geopolitical changes in the region as well, such as in Serbia and Bosnia.
The recent “name change” and SDSM victory represent the success of the most immediate goals of the regime change operation, though the US’ plan for Macedonia is still far from over. The end result envisioned by American strategists is to “decentralize” the country into a collection of Albanian and Macedonian “cantons” prior to its “federalization” and eventual partition, after which the rump state will either remain geopolitically irrelevant or be annexed by neighboring Bulgaria. The US wants to reward its Albanian client state for its loyalty over the years as well as trigger other regional changes in Serbia and Bosnia vis-a-vis Kosovo and Republika Srpska, all of which would weaken Europe and thus entrench America’s influence through classic divide-and-rule tactics. In addition, Macedonia is a testing ground for perfecting political technologies that will be applied elsewhere such as the application of cutting-edge Color Revolution techniques and “Identity Federalism” (the “Bosnification” of identity-diverse states), which is why it’s so important for people to study who are interested in what might be coming next elsewhere in the world.
ПАПАТА ВО МАКЕДОНИЈА
Државата Македонија, без одобрение и согласност од сопствениот народ, а со огромен притисок и залагање од надворешни фактори, го промени своето вековно име, по што веднаш следуваа промени на државните меморандуми, печатите и називите на институциите. Планот беше исполнет, но дојде на ред примената и употребата на новото име во секојдневниот живот. За успех на овој план е потребно да се има соодветна маса народ, што очигледно е невозможно вештачки да се набави. Хартијата трпи сè, но она што со векови е врежано во македонските битија е неизбришливо дури и за најголемиот моќник на овој свет. Затоа и се тажни и убедливо немоќни обидите за „пелтечење“ на новото име од државните претставници, па многумина од нив ја кријат својата немоќ зад старите накарадни и комични флоскули „нашата земја“ или „нашиот народ“, кои беа омилена алатка за понижување на Македонците од страна на многубројните амбасадори и заштитници на грчките интереси во светот, за чиј отворен фашизам беа дебело потплатувани. Ноторен факт е дека целата оваа нечесна операција се изврши со помош на манипулации, уцени, закани и заробување на јавното мислење. Но повеќе од јасно е и тоа дека тешко ќе успее промената на македонската сенародна свест, која низ вековите се навикнала правилно да се постави спрема најдрскиот и најсилен окупатор. Впрочем, ова не е одлика само на Македонците.
Историјата ни сведочи дека мнозина во минатото правеле и посилни обиди да ја сменат човечката свест, мнозина вешто ги користеле присилата, манипулацијата, па ако сакате и науката, но и покрај цврстите репресии, успехот бил никаков и незначителен, бидејќи свеста во еден човек е неговото сопствено јас, а тоа, освен со физичка елиминација, нема друг начин да се отстрани. Досега, за среќа, таква напредна хирургија сè уште никој нема измислено и применето. Македонија, при процесот на нејзиното обезличување, изгуби речиси сè, ги изгуби своето достоинство, својата самопочит и својот надворешен углед, а одвнатре, меѓу сопствените граѓани, беше насадена и вкоренета недовербата кон нејзините водачи, без разлика дали доаѓаат од власта или опозицијата. Па, затоа, неприкладни и бадијала се и пофалбите од странските интересенти, и приказните за Нобелови награди, и фатаморганата за регионални лидери, и фалењето на нашиот интергалактички напредок, кога ние Македонците истите ги доживуваме како една обична и лицемерна политичка бесмислица на европските дипломати и кариеристи, кои промената на македонското име ја сметаат за свое големо достигнување, па затоа и со големи букви веќе си го запишале во своите политички животописи и подоцнежни мемоари.
ПРИЗНАВАЊЕТО НА РУСИЈА НА „СЕВЕРНА МАКЕДОНИЈА“ Е ДЕЛ ОД ПЛАНОТ ЗА „НОВ БАЛКАН“
Признавањето на Русија на „Северна Македонија“, разочара многу активисти во она што Москва и натаму ја сметаше како Република Македонија за нејзино уставно легитимно име, но овој чисто политички потег не требаше да биде толку неочекуван во позадина, бидејќи тоа е во корелација со шпекулациите дека Москва планира да преземе водство во обликувањето на „Новиот Балкан“.
Изненадување… или не?
Русија ги изненади многубројните набљудувачи на Балканот, кога ја призна „Северна Македонија“, и покрај претходното принципиелно противење кон постшарено-револуционерната влада, која очигледно незаконски го игнорира недвосмисленото одбивање на популацијата да го поддржи овој потег за време на минатогодишниот референдум. Многу активисти во она што Москва и натаму ја сметаше како Република Македонија за нејзино уставно легитимно име, се крајно разочарани од овој чисто политички потег и се борат да разберат зошто тоа се случило, но причината всушност не е воопшто неочекувана во позадината. Треба да се признае дека иако имало, веројатно многу моќна soft power/мека сила меродавна на Москва, која продолжува да инспирира (клучен збор) протести, одбивајќи да го признае т.н. „компромисно име“ кое Заев се согласи да го наметне врз својот народ за експресна цел – испорачување на влезот за земјата во ЕУ и во НАТО, современата Руска Федерација не е под влијание на идеолошките мотиви како својот советски претходник, туку е ладно прагматична во остварувањето на сопствените интереси.
„РЕПУБЛИКА СЕВЕРНА МАКЕДОНИЈА“: ОСУДА ЗА МАКЕДОНШТИНАТА И ВРВ НА ПОЛИТИЧКАТА МИХАНОРАФИЈА
БРИСЕЛ: МАКЕДОНИЈА ГО ПОТПИША ПРОТОКОЛОТ ЗА ЧЛЕНСТВО ВО НАТО
АНТИБОЖЈИ АКТ
ПРЕИМЕНУВАЊЕТО И БРИШЕЊЕТО НА МАКЕДОНИЈА Е АНТИБОЖЈИ АКТ
Има некои во Македонија, Македонци што не знаат што прават. За да не речат дека навистина не знаеле еве овде ќе им биде кажано по Божјо провидение. Заведени од нечестивиот се ставија на негова страна во вечната борба меѓу доброто и злото, меѓу Темниот и Светлиот принцип. Оваа спротивставеност е стара колку што е старо и постоењето, но е драматично нагласена во последните 2-3 илјади години, при што Македонија и Македонците како носители на Светлиот принцип се главниот „плен“ против кој се настрвени темните владетели.
МАКЕДОНИЈА: НОВИ КАМПАЊИ ПОТТИКНАТИ ОД АНОНИМНАТА ИНИЦИЈАТИВА #БОЈКОТИРАМ
МАКЕДОНИЈА: ЈАВНА МОРАЛНА КАПИТУЛАЦИЈА НА ПОЛИТИЧКИОТ ВРВ
НАТО НЕСМАСНО ПРЕЧЕКОРИ ВО МАКЕДОНИЈА
МАНИПУЛАЦИЈАТА НА НАТО НА МАКЕДОНСКОТО ГЛАСАЊЕ ГО ИЗЛОЖУВА НИВНИОТ MODUS OPERANDI
Речиси две третини од македонските гласачи го бојкотираа макотрпниот референдум за промена на уставното име на својата земја и олеснување на нејзиното влегување во НАТО, но жестокоста со која блокот сѐ уште се обидува да ја приклучи ја изложува својата хибридна војна и антидемократскиот режим/modus operandi.
Членството во НАТО беше мотивирано од заедничкиот страв, сепак експлоатиран, од т.н. „советска/комунистичка закана“, кој стори приклучувањето кон воениот блок да наликува на навидум „природна“ одлука за земјите што го сторија тоа за време на старата Студена војна. САД со сигурност притискале многу од нив зад сцената, но исто така го експлоатирале нивното членство за тајни цели, како што е вградувањето на Gladio-единици во нивните општества. Советското распаѓање од 1991 година ја отстрани самата причина за постоењето на НАТО, но организацијата преживеа и постепено се преобликува (повторно измислува причина за постоење) себеси во текот на следните две и пол декади.
РЕФЕРЕНДУМ ВО МАКЕДОНИЈА: ГЕНОЦИДНИОТ ПРОЦЕС ЗА МЕНУВАЊЕ НА ИМЕТО БЕЗ ЛЕГИТИМИТЕТ
МАКЕДОНИЈА: АГИТПРОП КАМПАЊА НА СТРАНСКИТЕ ПРЕТСТАВНИЦИ
ЈУЛИ 2018: ДВА ВАЖНИ САМИТА ОД СВЕТСКО ЗНАЧЕЊЕ
ВМРО-ДПМНЕ: УСЛОВИ ЗА ИЗБОРОТ НА ДРЖАВНАТА ИЗБОРНА КОМИСИЈА
ОПШИРНО АНАЛИЗИРАЊЕ НА СПОГОДБАТА ЗА ИМЕТО
МАКЕДОНИЈА ЌЕ СТАНЕ ПРВА „ПОЛИТИЧКИ КОРЕКТНА“ ПОЛИЦИСКА ДРЖАВА ВО СВЕТОТ
Страшното предупредување на Џорџ Орвел за „политички коректна“ полициска држава е во можност да стане реалност во Република Македонија, доколку земјата ги спроведе неодамна договорените одредби од спогодбата со Грција, кои многу од нив ќе го задолжи Скопје да ги потисне своите граѓани во слободата на говорот под окното да бидат ставени пред Обединетите нации и/или Меѓународниот суд на правдата, и како врв на сето тоа Атина ќе го има авторитетот заеднички да биде определено што македонските деца ќе изучуваат во школото како и тоа кои „политички некоректни“ изрази и концепти треба да се забранат од властите.
Не постои „учтив“ начин да се објасни ова во фраза – Република Македонија е на работ да стане „политички коректна“ полициска држава, доколку капитулира пред либералните глобалисти и нивните регионални грчки посредници. Ова не е претерување, туку изјава која се однесува на фактички орвелски клаузули, содржани во неодамнешната спогодба за името која го обврзува Скопје суштински да ги потисне своите граѓани во слободата на говорот, во спротивно целата земја е во можност да биде ставена пред ОН и Меѓународниот суд на правдата. Какви и да бидат нечии лични ставови околу легитимноста на уставното име на земјата, и на нејзината народна употреба на придавката македонски, опишувајќи си ја со неа својот идентитет, историја, култура и јазик, без сомневање тоа е невиден тоталитарен чекор на странска влада која наметнува своја „политичка коректност“ врз друга земја, што претставува ништо помалку од постмодерна окупација на она што би требало да биде суверена држава.
МАКЕДОНИЈА: ЗАПОЧНА НЕДЕМОКРАТСКИОТ И ГЕНОЦИДНИОТ ПРОЦЕС ЗА МЕНУВАЊЕ НА ИМЕТО
БЕЛГРАД: ЗАВРШИ БАЛКАНСКАТА ШКОЛА ЗА ГЕОПОЛИТИКА
Претходната недела заврши Балканската школа за геополитика. Филозофот Александар Дугин предаваше за Ноомахија (исто така, тоа беше циклус на текстови и истражувања); во настанот учествуваше и главниот уредник на Geopolitica.ru, Леонид Савин. На предавањата учесници беа двајца претставници од Македонија: Александар Мурговиќ – психолог и Филип Наумов Радомиров – правник и активен член на Политички Гроздобер.
АНГЛО-САКСОНСКИ ГЛЕДИШТА НА БАЛКАНОТ (ВИДЕО)
ВОВЕД: Непосредно по одлуките на првото заседание на АСНОМ, и одлуката за прогласување на Македонија како федерална единица во федеративна Југославија, пред британската дипломатија повторно како феникс воскреснало македонското прашање, прашање кое во себе пред сѐ го содржело обединувањето на Македонскиот народ во сите три дела на Македонија и можело да го поремети status quo-то на Балканот за кое најмногу се залагала Велика Британија …
11-ТИ ОКТОМВРИ – ШТО НАПРАВИВМЕ И ШТО ТРЕБА ДА ПРАВИМЕ?? (2017)
Историографскиот дел за многу важниот датум кој денес го празнуваме, попознат како Денот на народното востание, можете да го прочитате во истоимената статија од 2016 година (линк).
Многу е важно да се знае духот на овој празник, затоа што тој дух (про-народен/филолаон/алтруистичен) ни е потребен, бидејќи само доколку надвладее тој добар дух/евдемон, само така можеме да се оттргнеме од овој општествено-политички и социјален хаос, кој не осипува со негативни мисли, состојби спротивни од смирение, и она најлошото – обесхрабрување и деморализирање односно никакво корисно бездејствие (или плунка кон животот). Иронијата ке е поголема, кога ке излезат јавно да одадат „почит” официјалните државни претставници, и кога ке ни читаат пишани текстови од професионалните цитатолози, затоа што безмалку сите нивни досегашни одлуки од 1991 година па до денес, се спротивни и од духот на овој празник, но и од интересите на она што произлегло како краен производ од народното востание – АСНОМ (македонска држава). Но, и онака знаеме дека станува збор за марионетки, така да тие ке продолжат со својот театар. Нам ни е битно, барем за момент тоа кратко оттргнување од хаосов, со цел да разбереме, што се случува и зошто, односно согледување на вистината, и како нешто би можело да се смени на подобро односно корисна теорија и пракса.
УСТАВНО УРЕДУВАЊЕ – ПРИМЕР ОД СТАРАТА МАКЕДОНСКА ДРЖАВА
Устав или Уставни конвенции?
Во современиот свет сме запознаени дека сега постојат два типа на устави. Едниот претставува устав кој на еден свечен настан официјално е прогласен, и со тоа го нарекуваат како пишан устав и устав кој нема свечено прогласување, туку е граден со конвенции низ текот на времето, и го нарекуваат како непишан устав.
Во моментов преовладуваат формалните пишани устави. Но пишаните устави се релативно нова појава во уредувањето на односите помеѓу властите во едно општество. Главни покренувачи на оваа појава се Француската Револуција, со која денес речиси сите држави се идентификуваат, губејќи ја својата автентичност во уредувањето на односите, заедно со Американската Револуција која во тој период во голем дел ги прати идеите на Сен-Симон и Џон Лок. Со тоа разбираме дека овој тип на свечено прогласен устав, е западен модел за уредување на односите во државата и општеството.
Пред да се случат овие настани од мундијалната историја, низ светот претходно, речиси неколку милениуми од материјално-пишаната историја, бележиме доминација на уредување на односите со конвенции. Конвенцијата доколку се употреби во уредувањето на односите во државата, означува договор со правила во кој страните на кои се повикуваат правилата мораат да ги следат и почитуваат.
За задржување на својата автентичност, Англија претставува добар пример, каде што имаме серија на „стари” правила од нивниот непишан Устав кои се во примена и денес. Тука се познатите Magna Carta Libertatum и Habeas Corpus Act, договори или правила со кои се уредиле односите преку усогласување помеѓу тогашните лордови – општествената елита и носителот на извршната власт – монархот/King.
