Во последниов период, често во доцните часови или поточно во часовите пред легнување, кога градот и ноќта започнуваат со својата исихија, со своето тихување, практикувам да изгледам некој игран филм, од почеток до крај со особено внимание, и тоа играни филмови кои ми се во потсвеста и кои ги паметам „низ магла” – „низ магла” велам затоа што ги имаат давано многу одамна по нашите ТВ-а и по нашите кина, односно биле премиерно пуштани по Западниот свет во периодот близу пред или близу по моето рано детство.
Category Archives: Македонски
Македонскиот јазик е мајчиниот јазик на Македонците, официјален јазик во Република Македонија и малцински, службен јазик во Албанија, Србија и во Косово (познат како горански дијалект). Јазикот го зборуваат над 3 милиони луѓе во Македонија, Грција, Бугарија, Албанија и во македонската дијаспора. Јазикот според лингвистичката категорија спаѓа во групата на јужнословенски јазици на словенските јазици.
На територијата што денеска ја зазема, а што во блиско минато била поширока, македонскиот јазик се формирал од говорите на македонските племиња кои ја населувале територијата на етничка Македонија, па се длабоко во териториите на денешните држави Грција и Албанија, но со самиот развој на државите тој регион се стеснил и македонските говори во тие краишта полека почнал да се заменува со други јазици. Денес во Албанија, македонски јазик се зборува најмногу во Мала Преспа, Голо Брдо и скоро сите погранични места со Република Македонија. Во Беломорска Македонија, македонскиот јазик се зборува најмногу во префектурите Воден и Лерин но и во другите градови и села во Беломорска Македонија. Во Бугарија, македонскиот јазик се зборува во Пиринска Македонија, а во Србија се зборува во пограничниот регион со Македонија и во областа Гора во Косово.
Македонските говори околу Солун биле основата за формирање на старословенскиот јазик и писменост. Тоа што ја карактеризира историјата на македонскиот јазик е неговата коренита промена што настанала од X век па навака. Слични промени ги зафатиле и бугарскиот јазик и источните дијалекти на српскиот јазик. Тие темелни промени довеле до мала споделба на граматички црти помеѓу старословенскиот и македонскиот јазик, па како резултат на тоа се создала Македонската рецензија на старословенскиот јазик. Познати центри на Македонската рецензија се Охридската книжевна школа, Кратовската книжевна школа и Лесновската книжевна школа.
Историјата на македонскиот јазик е поделена на следниве периоди:
1. древномакедонски и т.н. коине јазик: до IX в.
2. канонски период: IX – XI в.
3. македонска редакција на црковнословенскиот јазик: XII и XIII в.
4. црковнословенски писмен јазик од македонска редакција и од српска редакција и од мешан тип: XIV и XVIII в.
5. почеток на македонски книжевен јазик (појавата на т.н. дамаскини): XVI в.
6. навлегување на рускоцрсл. редакција и нејзино мешање со дотогашната домашна писмена традиција во јазикот и стилот: XVIII в.
7. употреба на два стила, два писмени јазика, низок (народен јазик) и висок (црковнословенски јазик): првата половина на XIX в.
8. дискусија за изгледот и основата на современиот писмен јазик за Македонците: втора половина на XIX в.
9. прва стандардизација на современ македонски јазик: книгата ,,За македонцките работи” од Крсте Мисирков од 1903 г.
10. конечна стандардизација од 1944 и 1945 г. (извор: Wikipedia)
ЦРНАТА ЧУМА ШТО ОД ЕВРОПА СЕ ЗАДАДЕ
Поминаа повеќе од осум години откако ја вплеткавме државата во преспанската катастрофа, кога насилно и бездушно, без никакви правила и пристојност, беа срушени темелите на македонската држава. Немајќи план за денот потоа, ни беа нудени ситни и приземни лаги, спакувани во разни небулози, од типот: „идентитетот ни е бетон“, „го зачувавме јазикот“, „датумот само што не стигнал“. Во државата, особено помеѓу политичката врхушка, постепено се развиваше некаков посебен вид стокхолмски синдром. Секојдневно сведочевме на тажни изјави во кои нашите избрани претставници, како некакви дезориентирани заложници, со насилникот се зближуваа и го оправдуваа, сметајќи го тоа за врв на нивната дипломатска вештина и умешност. Додека „умешно“ го избегнуваа правото име на државата, насекаде ја ширеа и поттикнуваа апатијата, како некаква шок-терапија, што се претвори во нивна единствена надеж дека македонскиот народ со текот на времето постепено ќе се помири со безизлезот и ќе го заборави срамот што тие ни го исколчија. Но народот им кажа што мисли за нивната бездарност и неспособност. Уште сега им го одреди место што тие си го заслужија, а тоа е длабокото дно на македонската историја, кое е резервирано за најголемите отпадници и предавници. Ова им е јасно како бел ден – и на учениот и на неукиот.
ШТО ДОКОЛКУ ВОЈНИТЕ ВО УКРАИНА И ПАЛЕСТИНА ПРЕРАСНАТ ВО ЕДНА УШТЕ ПОГОЛЕМА ВОЈНА?
Настаните навестуваат опасност од „3-тата светска војна“!
Иако во јавното мнение кај нас постои многу мала свесност, благодарение на нашите „медиуми за информирање“ и „новинари“, кои имаат воглавно ограничена и пропагаторска улога за локална употреба, а за потребата на хегемонот – амбасадата на САД, сепак доколку некој сака да се информира подетално за најновите настани, може да се информира, иако тоа бара поголем труд и познавање на јазиците и технологијата од вообичаеното!
ВОСТАНИ ЗА ДОСТОЈНО МЕСТО ВО ИДНИНАТА И ЗАВОЈУВАЈ ПРОТИВ МАКЕДОНСКАТА БЕДОТИЈА
Општествената духовна и материјална благосостојба ги дава предусловите за државотворниот напредок на еден народ
Ниту ЕУ, ниту САД, ниту Русија, ниту Кина ниту било кој самозамислен (од наша страна) стратешки партнер се предусловот за создавањето на македонската држава, како држава во вистинската смисла на зборот! Предусловот е, и секогаш бил, само-и-само квалитетот како луѓе на Македонците и Македонките! А македонскиот човечки квалитет некогаш претставувал сериозна, тешко достигнувачка и светски позната работа! Оттука ќе разбереме дека од претстојните избори во „Република Северна Македонија”, нема ништо драстично променливо да добиеме како народ, уште помалку пак, променливо на позитивно за нас Македонците, како народ и како единки! Секако, ова почетно важи за оној ум, доколку правилно ги сфати првите реченици од статијава, и доколку внимателно ги следи и истражува однесувањата и реториките на т.н. политички „нови” (во суштина секогаш стари, рециклирани) чинители, кои се таксаат за државните позиции.
Овој мој песимизам за претстојните избори, не го искажувам во вид на пишано слово, заради поттикнување политичка пасивност и немо набљудување на настаните кои (ќе) имаат страшно (во случајов, негативно) влијание врз нашиот секојдневен живот…
EX INJURIA JUS NON ORITUR
„НЕЗАКОНСКИТЕ ДЕЈСТВА НЕ МОЖАТ ДА СОЗДАДАТ ЗАКОН“ ИЛИ „ЗАКОНОТ (И ПРАВОТО) НЕ ПРОИЗЛЕГУВА ОД НЕПРАВДАТА“
Прифаќањето на наметнатите услови за прием во ОН не ја легализира нелегалната постапка за прием, како и нелегалните наметнати обврски.
Во врска со актуализирањето на прашањето за воспоставување на уставното име на Република Македонија во Обединетите нации (ОН), понекогаш се поставува прашањето:
А) Дали таков чекор е правно возможен кога се знае дека Македонија ја прифати резолуцијата 47/225 (1993) на Генералното собрание на ОН со која беше извршен приемот (а која ги содржи условите да Македонија) и го прифати привременото име („реферирање“) ПЈРМ за користење во системот на ОН? И второ,
Б) Да преговара со Грција за своето име?!
(Вториот услов е даден во имплицитна форма: референцата ПЈРМ ќе се користи „сѐ додека не се разреши разликата која се појави околу името“, но во резолуцијата на Советот за безбедност 817 (1993), со која приемот се препорачува, тој има експлицитен вид).
ПРИОД КОН МАКЕДОНСКАТА ЕСХАТОЛОГИЈА
Доколку внимателно го прочитаме августовскиот текст на професорот Александар Дугин, кој се однесува на есхатологиите на светското ниво, кои практично се одразот и можеби првиот темел на многуполарниот свет, ќе увидиме дека есхатологијата како наука има голем значај, а од постојниот опис, дека се наоѓаме во свет со разновидни размислувања, кои можат да предвестат големи судири и/или големи сојузи.
Упростено, живееме во свет помеѓу две ери, или свет кој се движи кон нешто ново, свет на нагли промени, кои можат да бидат фатални за оние народи кои не се разбрале себеси доволно денес и во идната временска рамка!
Оттука мојата потреба за подробното проучување на македонската есхатологија!
ЕСХАТОЛОГИИТЕ НА МНОГУПОЛАРНИОТ СВЕТ
15-ТИОТ СОБИР НА БРИКС ВСУШНОСТ ГО ФИНАЛИЗИРАШЕ СОЗДАВАЊЕТО НА ЈАДРОТО НА МНОГУПОЛАРНИОТ СВЕТ
БРИКС: Создавањето на многуполарноста
15-тиот Собир на БРИКС: многуполарниот свет е воспоставен
15-тиот Собир на БРИКС донесе историска одлука за прием на уште 6 земји во организацијата – Аргентина, Египет, Етиопија, Иран, Саудиска Арабија и Обединетите Арапски Емирати. Оваа одлука ефикасно го заврши формирањето на јадрото на многуполарниот свет.
Иако БРИКС, порано БРИК, беше условно здружување на полупериферни (според Валерштајн) или земјите од „вториот свет“, дијалогот меѓу овие земји, кои не се дел од структурата на колективниот Запад (НАТО и другите строго еднополарни организации доминирани од САД), постепено ги оцртуваше контурите на алтернативниот светски поредок. Ако западната цивилизација се смета себеси за единствена, а тоа е суштината на глобализмот и еднополарноста, земјите од БРИКС претставуваат суверени и независни цивилизации, различни од западните, со долга историја и со сосема оригинален систем на традиционалните вредности.
Првично, здружението БРИК, создадено во 2006-тата година под поттикот на рускиот претседател Владимир Путин, вклучуваше четири земји – Бразил, Русија, Индија и Кина. Бразил, најголемата сила во Јужна Америка, го претставуваше латиноамериканскиот континент. Русија, Кина и Индија сами по себе имаат доволни размери за да се сметаат за цивилизации од целосниот размер. Тие се повеќе од нации-држави.
Русија е авангардата на Евроазија, на евроазискиот „голем простор“.
Кина пак е одговорна за значајната област, на соседните сили на Индокина и многу други (иницијативата на проектот „Еден појас, еден пат“ е конкретниот начин да се воспостави овој кинески „голем простор“, заснован на мирната соработка). Индија, исто така, го проширува своето влијание надвор од нејзините граници – барем во Бангладеш и Непал.
Кога Јужна Африка се приклучи на земјите на БРИК во 2011-тата година (оттука и акронимот БРИКС – „K“ пред крајот Јужна Африка), симболично беше претставена и најголемата африканска земја.
ПОСТЕСКОБАРСКА
Како што знаеш, драг читателу, јас не сум од оние колумнисти што трчаат веднаш по настанот утредента да се јават пред јавноста и да го соопштат своето мислење. Кај нас времето е покриено со пајажина. Сè е метафизика. Нема дијалектика. Реката на Хераклит не тече. Тоа се застоени како мочуришта води што ги среќаваме во литературата на Е.А. По и во прозата на Гогољ, па затоа и нашата денешна колумна мотивирана од неодамнешната посета на жална Македонија на Ескобар не е застарена.
Ескобар со ангелско име Габриел (Гаврил), ангелот што слета кај Марија во Назарет со веста за Спасителот. Белиот ангел. А дали американскиот ангел што нè посети е бел или црн навистина не знам, драг читателу. Иако знам. Ангелот задолжен за Балканот, е американскиот архетип каубој-шериф што управува со Западен Балкан. Чудно совпаѓање со Дивиот Запад, со кој започна формирањето на американската алхемиска нација. Ескобар, импресивна цврста фигура, речиси митска, налик на необработена карпа како огромните блокови на Стоунхенџ, или како една од неолитските експресионистички камени фигури на Велигденските Острови на азискиот пацифик. Вистински импресивен архетип на новата Римска Империја, западна, што гази и крши сè пред себе. Чиста спротивност на неговиот импресарио Бајден што е лирски проѕирен како листопаден лист пред крај на есента.
Значи (еј Ковачевски неискован, еј Пендаровски на пендек, еј Мицко војвода) имавме гостин од ранг. Тој најтешкаш меѓу политичките тешкаши дојде да види дали сме спремни да ги ставиме нивните миленици Бугарите во Уставот. Боже, каков американски срам и бласфемија. Дојде да го озакони со империјален печат идиотизмот на Империјата, да ги внесеме во Уставот оние што не нè признаваат дека сме живи и дека постоиме со Име, јазик, историја, меморија. И тоа е идиотизам не само за нас и идиотизираната влада туку и за Бугарите, плус и за таканаречената западна меѓународна заедница. Зошто идиотизам? Затоа што да ставиме некого во устав што не признава дека постоиш и дека си жив нема никаква логика. Туку што е фасцинантно сега во посетата на Ескобар кај нас, драг читателу? Тоа што и покрај многуте други западни тешкаши што нè притискаат, ги охрабруваат нашите лакоми соседи хиени да го крадат нашиот идентитет. Како да се во кусок со својот, та го зголемуваат со нашиот, така, на пример, Грците тоа го прават со кражбата на македонскиот антички идентитет, потпирајќи се на мегафалсификатот на Дројзен, озаконет со царски печат на патолошката западна цивилизација, не знаејќи кај да го бара коренот на својата идентитетска генеза. Мегафалсификат озаконет на „Сорбона“, „Кембриџ“ и „Оксфорд“. Но и тоа не беше доволно, бидејќи беше проѕирен тој, па за да се доосигури истиот тој со насилничко признание на денешните Македонци беше стокмен на силеџиски геноциден начин од Брисел, Вашингтон, Грција и македонските велепредавнички квислинзи Преспанскиот договор на македонската смрт. Така беше докрај зајакнат грчкиот супсахарски идентитет за кој зборува и Херодот.
УВИД НА ЦЕЛИОТ ТЕКСТ ОД ТОМОСОТ ЗА АВТОКЕФАЛНОСТ НА МПЦ-ОА
НА РАБОТ НА ТРЕТАТА СВЕТСКА ВОЈНА
ВО ПОСЛЕДНИТЕ НЕКОЛКУ ДЕНА СЕ ЗАБЕЛЕЖУВА ЗНАЧИТЕЛНОТО ПОМЕСТУВАЊЕ НА РАМНОТЕЖАТА НА СИЛИТЕ ВО УКРАИНА. ОВА МОРА ДА СЕ РАЗБЕРЕ ВО ЦЕЛИНА.
Контранападите на Киев беа општо земено неуспешни во областа на Херсон, но, за жал, ефикасни во областа на Харков. Токму ситуацијата во Харков и принудното повлекување на сојузничките сили е пресвртната точка. Оставајќи ги настрана психолошките ефекти и оправданите чувства на патриотите, мора да се запише дека во целата историја на специјалната воена операција (СВО) сме стигнале до точката од која нема враќање.
2-РИ ЖИТАР (ИЛИНДЕН) – ШТО НАПРАВИВМЕ И ШТО ТРЕБА ДА ПРАВИМЕ??
Што направивме ? 2018-2022
Под оваа прашање доколку мислиме да се појаснуваме за сегашнава владејачка класа, која себеси милува да се нарече (политичка, општествена) „елита“, бесцелно ќе ни мине времето и всушност дијалогот би ни бил многу краток, доколку искрено се води. Но затоа можеме само да подвлечеме неколку забелешки за таа наша наметната „елита“, колку да се истакне она што веќе е кристално јасно и претставува јавна тајна:
ЗА ДА ГО ПОЗНАЕМЕ АНТИХРИСТОТ, НАЈПРВИН ТРЕБА ДА ГО ВОЗЉУБИМЕ ХРИСТА – ПРВ ДЕЛ
ОД ОТВОРЕНАТА ТРИБИНА СО ОТЕЦ ДАМАСКИН:
25.02.2019-та година, Соборен храм Свети Климент Охридски во Скопје
Прашање: Сакам да поставам неколку прашања:
- Во Светото Писмо и во Стариот и Новиот завет, Бог ни кажува преку својот Единороден Син Христос, преку пророкот Даниил и преку апостолот Јован, дека ќе дојде крајот на оваа планета по второто Христово доаѓање, но пред тоа ќе зацари антихристот, дека ќе ги жигосува луѓето, дека ќе стане светски претседател и ќе зацари седум години, а потоа ќе дојде нашиот Спасител. Дали е тоа така?
- Одамна во Русија светите отци и старци велеа дека со земањето на биометриските документи се откажуваме од името кое ни е дадено на Светото Крштение и дека на крајот, крајниот жиг на десната рака е последниот жиг. И доколку трипати писмено не се одречеме од биометријата, без разлика дали ќе ја прифати системот, нашето име нема да биде запишано во оваа книга на живите.
- Денешната политика налага дека наскоро ќе стапи на власт еден светски претседател, дали е тоа антихристот?
- Светото Писмо предвидува за третото ѕидање на Соломоновиот храм и дека тоа е еден од знаците за последното време, како да размислуваме за ова, бидејќи темелот на храмот е неодамна поставен?
- Зошто после Светите Литургии, нашите отци и пастири во Верата наша, не говорат почесто и не го предупредуваат своето стадо за ова последно време, за кое многумина во светот чинат дека е веќе дојдено?
НАЦИОНАЛИЗАМ: КРИМИНАЛНАТА ФИКЦИЈА И ИДЕОЛОШКИОТ ЌОРСОКАК
ЧЕТВРТАТА ПОЛИТИЧКА ТЕОРИЈА И КРИТИКАТА КОН НАЦИОНАЛИЗМОТ
Веројатно, само малкумина обрнаа сериозно внимание на фактот дека Четвртата политичка теорија, до која се придржувам јас, сериозно внимание посветува на критиката кон национализмот. Највпечатлива е критиката кон либерализмот и отфрлањето на марксистичката догма. Но подеднакво, неопходно и фундаментално е и радикалното отфрлање не само на национализмот, туку дури и на нацијата.
ЗАКАЖАНИОТ МЕЃУНАРОДЕН АНТИФАШИСТИЧКИ КОНГРЕС ВО РУСИЈА Е ВАЖЕН ЧЕКОР НА ПАМЕТНАТА МОЌ
Рускиот министер за одбрана, Сергеј Шојгу, на први месецов објави дека неговата земја ќе биде домаќин на првиот Меѓународен Антифашистички Конгрес во август, со што овој настан ќе се совпадне со Меѓународниот форум за воената технологија „Армија-22“ во Москва. Ова е важен потег на паметната моќ, бидејќи ќе помогне повеќе за поубедливо да се пренесе една од основните мотивации за специјалната операција на големата евроазиска сила во Украина. Претседателот Путин претходно изјави дека една од нејзините цели е денацификацијата на земјата, откако фашистичките сили поддржани од САД ја презедоа контролата врз државата на почетокот на 2014-тата година, по раширувањето на урбаниот тероризам, популарно глорифициран на Западот како „Евромајдан“ или т.н. „Револуција на достоинството“.
СЀ НИ Е ЗАЛУДНО, АКО НЕ ГО СОЧУВАМЕ ИМЕТО ХРИСТОВО!
Во името на Отецот и Синот и Светиот Дух, Амин!
И оваа вечер повторно се собравме сите, драги браќа и сестри, во овој соборен манастирски храм, да го прославиме оној, којшто по зборовите Христови е најголем меѓу луѓето, односно како што рече самиот Христос: Нема меѓу луѓето родени од жена, поголем од Јован Крстител!
Тој самиот, кој ги подготви патиштата Господови уште пред Христа, повикуваше на покајание и на преобразување, на поправање на нашите животи, да можеме со чисти срца и со очистени души, покајани и просветлени, да Го пречекаме самиот Христос, самиот Месија и Спасител, Кој вистински ќе ни ја објави Евангелската вистина за вечното Царство Христово, за вечниот и блажен живот на Небесата.
ЗА С(ВЕТО)ВНОТО БУГАРСКО ПОВЕДЕНИЕ
Постои една анегдота, во која едно дете, сакајќи да ги покаже својата сила и надмоќност, малтретирало друго помало и послабо дете, и непрестајно измислувало нови и нови барања и услови, само за да ја докаже својата „величина“ пред другите, но најмногу и за да ги затскрие пред самиот себеси своите недостатоци и фрустрации. И овој процес трае сѐ додека послабото дете не порасне и зајакне доволно, за ова условно појако дете веќе да не може да го прави тоа.
Мојата анализа во редовите подолу е инспирирана токму од дејствието на оваа анегдота.
Македонија во случајов е „послабото дете“ и во моментов, а и пред овој момент ги трпи фрустрациите и малтретирањето од „поголемите деца“. Нереални барања, непрестајни услови, ајде уште ова, ајде уште она и кругот нема крај. Никако да дојдеме до затворање на овој мачен процес.
Но има и утеха, драги мои. А тоа е вториот дел од анегдотата, во која послабото дете сепак расте и зајакнува, и физички и ментално, и веќе не го трпи ова „изживување“. Така и ние како нација непобитно растеме, со секоја нова мака, со секоја нова повреда, со секоја нова неправда стануваме посилни, прераснуваме во човек што ги истрпил овие неправди врз својот грб и поради тоа станува поискусен и похрабар за сите нови предизвици. Се „калиме“. И тоа е добро. Во животот има и убави и неубави искуства. Но човекот секогаш по какво било искуство излегува помудар и посилен. Ако не за нас во моментов, ова секако е добро за иднината на Македонија и за нашите нови генерации Македонци. Македонија ќе постои.
А кои се моменталните околности и аргументи?
ⰋⰄⰋⰑⰕⰅⰔ Ⰻ ⰒⰑⰎⰋⰕⰅⰔ
Ⰿⱀⱁⰳⱆ ⱍⰵⱄⱅⱁ ⰲⱁ ⱄⰵⰽⱁⰺⰴⱀⰵⰲⱀⰻⱁⱅ ⰳⱁⰲⱁⱃ ⰳⰻ ⱆⱂⱁⱅⱃⰵⰱⱆⰲⰰⰿⰵ ⱅⰵⱃⰿⰻⱀⰻⱅⰵ ⰽⰰⰽⱁ «Ⰻⰴⰻⱁⱅ», «Ⰻⰴⰻⱁⱅⱄⰽⱁ» ⰻⰾⰻ «Ⰻⰴⰻⱁⱅⰻⰸⰰⰿ», ⰲⱁ ⱁⰱⰻⰴ ⰴⰰ ⱀⰰⰲⱃⰵⰴⰻⰿⰵ ⱀⰵⰽⱁⰳⱁ ⰽⱁⰳⰰ ⱄⰿⰵ ⰲⱁ ⰾⱆⱅ ⰴⰻⰺⰰⰾⱁⰳ ⰻ ⱄⱆⰴⰻⱃ ⱄⱁ ⱀⰵⰽⱁⰳⱁ, ⰻⰾⰻ ⱂⰰⰽ ⰽⱁⰳⰰ ⱄⰰⰽⰰⰿⰵ ⰸⰰ ⱀⰵⰽⱁⰳⱁ ⰴⰰ ⱂⱁⰺⰰⱄⱀⰻⰿⰵ ⰴⰵⰽⰰ ⱄⱁ ⱅⱁⰺ ⰻ ⱅⱁⰺ ⱀⰵⱎⱅⱁ ⱀⰵ ⰵ ⰲⱁ ⱃⰵⰴ. Ⱍⰵⱄⱅⰰⱅⰰ ⱆⱂⱁⱅⱃⰵⰱⰰ ⱀⰵ ⱄⰵⰽⱁⰳⰰⱎ, ⰴⱆⱃⰻ ⰻ ⱂⱁⰲⰵⰽⰵ ⱃⰵⱄⱁⱁⰴⰲⰵⱅⱀⱁ ⱄⱁⰴⰵⰺⱄⱅⰲⱆⰲⰰ ⱄⱁ ⱁⱀⰰ ⱎⱅⱁ ⰾⱆⰼⰵⱅⱁ ⱄⰰⰽⰰⰰⱅ ⰴⰰ ⰳⱁ ⱂⱁⰺⰰⱄⱀⰰⱅ ⱄⱁ ⱅⱁⰺ ⱅⰵⱃⰿⰻⱀ, ⰽⱁⰳⰰ ⰳⱁ ⱆⱂⱁⱅⱃⰵⰱⱆⰲⰰⰰⱅ, ⱁⰴⱀⱁⱄⱀⱁ ⰻⰿⰰⰰⱅ ⱀⰵⰽⱁⰺⰰ ⰴⱃⱆⰳⰰ ⱄⱁⱄⰵⰿ ⱀⰵⱅⱁⱍⱀⰰ ⰸⰰⰿⱁⱄⰾⰰ ⰸⰰ ⱅⱁⰰ ⱎⱅⱁ ⱂⱃⰵⱅⱄⱅⰰⰲⱆⰲⰰ ⱁⰲⱁⰺ ⱂⱁⰻⰿ ⰻ ⰸⰱⱁⱃ. Ⱁⰲⱁⰺ ⱂⱁⰻⰾ ⱂⱁⱅⰵⰽⱀⱆⰲⰰ ⱁⰴ Ⰻⰴⰻⱁⱄ, Ⰻⰴⰻⱁⱅⰰ ⰻ ⱅⱁⰺ ⱍⰻⱄⱅⱁ ⱁⰸⱀⰰⱍⱆⰲⰰ ⱂⱃⰻⰲⰰⱅⱀⱁ ⰾⰻⱌⰵ ⰻⰾⰻ ⱀⰵⱍⰻⰺⰰ ⱂⱃⰻⰲⰰⱅⱀⰰ ⱁⰴⱀⱁⱄⱀⱁ ⰾⰻⱍⱀⰰ ⱃⰰⰱⱁⱅⰰ, ⱄⱁ ⱎⱅⱁ ⰻⱄⱅⰻⱁⱅ ⱀⰰⱄⱅⰰⱀⱆⰲⰰ ⰸⰰ ⱁⱀⰻⰵ ⰾⱆⰼⰵ ⰽⱁⰻ ⱄⰵ ⰻⰳⱀⱁⱃⰰⱀⱅⱀⰻ ⰻ ⱀⰵ ⰳⰻ ⰻⱀⱅⰵⱃⰵⱄⰻⱃⰰⰰⱅ ⰲⱁ ⱁⱂⱎⱅⰻⱅⰵ ⱃⰰⰱⱁⱅⰻ ⰻⰾⰻ ⱃⰰⰱⱁⱅⰻ ⱁⰴ ⱁⱂⱎⱅ ⰻⱀⱅⰵⱃⰵⱄ, ⱄⱅⰻⰽⱀⱁ ⱁⱂⱃⰵⰴⰵⰾⱆⰲⰰⰺⰽⰻ ⱄⰵ ⰲⱁ ⱄⰲⱁⰺⱁⱅ ⰶⰻⰲⱁⱅ ⱄⰰⰿⱁ ⰸⰰ ⱃⰰⰱⱁⱅⰻⱅⰵ ⱁⰴ ⰾⰻⱍⰵⱀ ⰻⱀⱅⰵⱃⰵⱄ. Ⰴⰵⱀⰵⱄ ⰾⱆⰼⰵⱅⱁ ⱁⰲⱁⰺ ⰸⰱⱁⱃ ⰳⱁ ⱆⱂⱁⱅⱃⰵⰱⱆⰲⰰⰰⱅ ⰸⰰ ⰴⰰ ⱁⰸⱀⰰⱍⰰⱅ ⱀⰵⰽⱁⰻ ⰾⱆⰼⰵ ⰴⰵⰽⰰ ⱅⰻⰵ ⰿⰵⱀⱅⰰⰾⱀⱁ ⱄⰵ ⱀⰵⰴⱁⱃⰰⱄⱀⰰⱅⰻ ⰻⰾⰻ ⰿⰵⱀⱅⰰⰾⱀⱁ ⰸⰰⱁⱄⱅⰰⱀⰰⱅⰻ, ⱎⱅⱁ ⰲⱁ ⱄⰾⱆⱍⰰⰺⱁⱅ ⱄⱁ ⱂⱁⱍⰻⱄⱅⱁⱅⱁ ⰸⱀⰰⱍⰵⱀⰺⰵ ⱀⰰ ⰸⰱⱁⱃⱁⱅ ⰿⱁⰶⱀⱁ ⰵ ⱀⰵⰽⱁⰺ ⰴⰰ ⱀⰵ ⱂⱃⰵⱅⱄⱅⰰⰲⱆⰲⰰ ⰿⰵⱀⱅⰰⰾⱀⱁ ⰸⰰⱁⱄⱅⰰⱀⰰⱅ ⰻ ⱄⱁ ⰻⱀⱅⰵⰾⰵⰽⱅⱆⰰⰾⱀⰻⱁⱅ ⱃⰰⰸⰲⱁⰺ ⰴⰰ ⰵ ⱀⰰ ⰸⰰⰴⱁⰲⱁⰾⰻⱅⰵⰾⱀⱁ ⱀⰻⰲⱁ, ⱀⱁ ⱄⰵⱂⰰⰽ ⰴⰰ ⱂⱃⰵⱅⱄⱅⰰⰲⱆⰲⰰ ⰾⰻⱍⱀⱁⱄⱅ ⱄⱁ ⱄⱅⱃⱁⰳⱁ ⱁⱂⱃⰵⰴⰵⰾⰵⱀⰻ ⱄⱅⰰⰲⱁⰲⰻ ⰸⰰ ⱄⱁⱂⱄⱅⰲⰵⱀⰻⱁⱅ ⰾⰻⱍⰵⱀ ⰻⱀⱅⰵⱃⰵⱄ, ⰻⰳⱀⱁⱃⰻⱃⰰⰺⰽⰻ ⰳⱁ ⱁⱀⱁⰺ ⱁⱂⱎⱅⰵⱄⱅⰲⰵⱀⰻⱁⱅ. Ⰲⱂⱃⱁⱍⰵⰿ ⱅⰻⰵ ⰾⱆⰼⰵ ⰴⰵⱀⰵⱄ ⱂⱃⰵⱅⱄⱅⰰⰲⱆⰲⰰⰰⱅ ⰿⱀⱁⰸⰻⱀⱄⱅⰲⱁ ⰲⱁ ⱄⱂⱁⱃⰵⰴⰱⰰ ⱄⱁ ⱁⱀⰻⰵ ⰽⱁⰻ ⱃⰰⰸⰿⰻⱄⰾⱆⰲⰰⰰⱅ ⰻ ⱄⰵ ⰻⱀⱅⰵⱃⰵⱄⰻⱃⰰⰰⱅ ⰸⰰ ⱁⱂⱎⱅⱁⱅⱁ ⰴⱁⰱⱃⱁ.
ПОСЛАНИЕ ДО БЛАГОЧЕСТИВИОТ МАКЕДОНСКИ НАРОД ОД ПОВАРДАРСКАТА ЕПАРХИЈА!
Возљубени чеда, од богомдаруваната ми епархија, новата заразна болест, која се прошири низ целиот свет ни го поремети животот на сите, ни ги измени сите планови. Како христијани не смееме да кукаме и да се плашиме, туку да најдеме нов начин на живеење. За последните времиња во Евангелието се вели дека „луѓето ќе се женат и ќе се мажат“, односно, животот ќе си тече како и обично, па така, и во текот на пандемијата, мораме да вложиме усилија, да си го живееме животот со претпазливост, но и без паничен страв.
ЗА „ДВОЈАЗИЧНОСТА“
„Борбата за јазикот е борба за Македонија! Оти каква е таа ‘двојазичност’ кога наместо да се преведува, називите се преименуваат? Кога еден македонски назив ќе се замени со друг албански назив, тоа тогаш не е двојазичност! Тоа е албанизација…“
ОКОЛУ „ДВОЈАЗИЧНОСТА“ И НЕЈЗИНИТЕ ШТЕТНИ ПОСЛЕДИЦИ
Сегашноста на која сведочиме, памети дека еден народ беше мотивиран во борбата против криминалот и диктаторството што му се случувале во државата. Така мотивиран, истиот тој народ некако востана и го набрка сопствениот диктатор. Тој народ е украинскиот кој го сруши режимот на Јанукович, на кого му најдоа и златна WC-шолја во неговиот замок. И? Што се случи подоцна? Каде се т.н. Мајданци кои се востанаа? – Со прстот во уста ги испратија на источниот фронт да гинат како глинени голуби! Каков пак беше режимот во Украина под лидерството на Порошенко?
ЗОШТО ВОДАЧОТ НА МАКЕДОНСКИТЕ АЛБАНЦИ ОДБИ ДА ГО „ПОДВЛЕЧЕ ‘КОСОВО“?
Водачот на македонските Албанци, Али Ахмети, откри кон крајот на минатата недела дека одбил да оди заедно со заговорот за поделбата на својата земја, чин што природно го поставува прашањето зошто тој не сакаше да го „подвлече ‘Косово“, кога моќните сили очигледно силно лобираа кај него да го направи тоа.
Изложените лажни вести на USAID
Али Ахмети, македонско-албанскиот водач на „Демократската унија за интеграција“ (ДУИ), откри кон крајот на минатата недела дека одбил да оди заедно со заговорот за поделбата на својата земја. Авторот на текстот постојано предупредуваше за оваа сценарио, повеќе од пет години, почнувајќи од јануари 2015-та година и продолжувајќи за следната половина деценија од денешно време, иако предупредувањата беа отфрлени како ништо повеќе од „теорија на заговор“, од страна на mainstream медиумите. „Сервисот за проверка на факти од медиумите“ (Media Fact Checking Service), финансиран од USAID, во Македонија отиде уште подалеку со клеветата против авторот во февруари 2016-та година, кога тие тврдеа без никакви докази за тоа дека тој учествувал во тајната кампања за „пропаганда“ на Кремљ, заедно со рускиот филозоф Александар Дугин и познатиот руски водител, Димитриј Кисељов, само затоа што стоеше цврсто на својот став дека поделбата на Република Македонија е крајниот исход од долготрајната хибридна војна против неа. Таа злонамерна лажна вест оттогаш е разоткриена и авторот не го потврди никој друг туку самиот јавен настап на Ахмети, кој упати дека таквиот заговор навистина бил во игра цело време.
АЛТЕРНАТИВНИОТ ИНТЕРНЕТ НА РУСИЈА НЕ ПРЕТСТАВУВА ВЕЖБА ЗА „ИСКЛУЧУВАЊЕ“ ТУКУ ЗА ПРЕЖИВУВАЊЕ
Странските медиуми погрешно го прикажуваат неодамнешниот тест на Русија со кој наводно го исклучил пристапот на својот народ кон интернетот, иако тоа не е она што навистина се случи. Властите, всушност организираа технолошка вежба за преживување со цел да обезбедат земјата да има алтернативен интернет кога непријателската моќ ќе се обиде да ги отсече од системот.
Тестот беше спроведуван во фази и корисниците не пријавија никакви проблеми, како што се неможноста да ги користат Facebook, Wikipedia и Amazon, така што сите индикации укажуваат дека е постигнат успех.
КАКО ДА ПОСТАНЕМЕ ЛАВОВИ?
Ризик. Тоа е клучот за да ја отвориме собата каде живеат можностите. Тоа нѐ учат и во бизнисот – доколку е поголем ризикот што го преземате, дотолку е поголем потенцијалниот профит. Но стравот не исчезнува. Затоа, како да го преземеме првиот чекор за работи „поголеми од нас“? Како на пример, да се спротивставиме на двајца возрасни насилници кои претепуваат деветгодишно дете?! Ќе се согласите дека потребно е да го победиме стравот за да го преземеме првиот чекор и не само тоа, туку и да останеме со здрав разум ако сакаме успешно да ја завршиме благородната мисија. – Но тоа е невозможно! Или можеби е?
ПОСТМОДЕРНИТЕ РЕВОЛУЦИИ И ОПАСНОСТА ОД СИМУЛАЦИЈА НА ДИОНИСИЕВИОТ ЛОГОС – ПРВ ДЕЛ
Многумина мудри луѓе, мислители и Старци, водејќи се по есхатолошката логика, православното познавање и Вера, упатуваат на Знаците кои се присутни во нашата доба и кои говорат дека се ближи Крајот на светот, односно последните времиња. Сходно на таквите толкувања, многу е логичен и добронамерен јавниот повик од овие мудри луѓе, кон човештвото кое е сериозно загрижено за случувањата во светот, да ги усмерат силите на духовниот терен, оти главната битка во моментов се случува баш на тоа поле. Но, исто така, неретко овие мудри луѓе упатуваат кон човештвото и да ги остават световните работи, или оние работи кои се под кнезот на светот – работи кои се создадени од него и работи кои се играат по неговите правила, односно луѓето да не се обидуваат и да не вложуваат многу труд, нешто на добро да променат во политиката, „бидејќи Крајот е близу“. Јас се сложувам во најголем дел со изјавите на овие мудри и просветени луѓе, на кои им се радувам кога моето уво ги слуша, и навистина Знаците кои укажуваат дека Крајот е близу постојат и се видливи! Но благодарение на Светите Списи, познато ми е и дека не е на нас (луѓето) да знаеме кога точно ќе биде Крајот на светот, затоа што тие работи и пресметки не се водат по човечката логика, ниту пак по човечката волја – човечкиот ум не може да ги сфати ниту поима нив!
ОТКРИВАЊЕ НА ПРАВИЛНИОТ ПРИСТАП НА ЕДЕН ХРИСТИЈАНИН КОН ЦЕНТРИТЕ НА МОЌ
Во отсуство на блискоста помеѓу православните свештеници во Македонија и „обичните смртници“ – народот [секоја чест на исклучоците], овој текст би решил многу дилеми кои Христијаните ги имаат во оваа доба.
Петтиот заповед од Бог гласи да не убиваме! Но што треба да правиме, како Христијани, ако корумпирана власт постојано нѐ силува, затвора, па и намерува да ги повреди нашите најмили?
ГРЕВОТ НА АНТИОХ
КАКО НАВИСТИНА ДА СЕ ОСЛОБОДИМЕ ОД „ДУХОТ НА ГЕНЕРАЦИСКИТЕ ГРЕВОВИ“?
Се потсетив на „клетвата на Александар“ која наводно ја изрекол за нас. Таа проколнува неколку десетици генерации Македонци. Ме поттикна да напишам нешто за да вас ве поттикнам да размислите.
За почеток сакам да предупредам дека овој текст не е наменет за некој кој не верува во ексклузивитетот на вистината, односно дека не се согласува со тоа дека вистината мора да е една. Логично, вистината мора да е една. Не може да има две вистини. À propos, овој текст не е за оние кои сметаат дека сите религии водат кон Рајот а уште помалку за оние кои едноставно не веруваат во Богот од Библијата.
ПОЕМАТА МАРТОЛОЗ – ГРИГОР ПРЛИЧЕВ (АУДИОКНИГА)
ВОВЕД: Пискотници се слушаат од Галичник до Река,
што тешка несреќа ги збра
и мажите, и жените, та гласи тажна ека
и навева сал коб и зла? Дал’ град полињата житородни ги беше фатил?
Ил’ рој од скакулци се вдал?
Дал’ султанот арачлии час предвреме им пратил
да збира арач лут без жал? Ни град полињата житородни ги беше фатил,
ни рој од скакулци се вдал,
ни султанот арачлии час предвреме им пратил
да збира арач лут без жал …
ТРУД И ДЕЈНОСТ
Криза на современиот труд
На почетокот на патот кон осознавањето на одговорите за големите вистини, често се наоѓаат баналните прашања. На патот кон осознавањето на одговорите за големите вистини, често одговорите се кријат во својата несокриеност, и претставуваат премногу очигледни. Потребно е само да се биде „буден“.
Зошто понеделникот наутро претставува најомразениот момент во неделата и во животите на многумина кои во тоа време се будат за да одат да работат? Со други зборови, зошто целокупното човештво на момент паѓа во депресивна состојба со самата помисла за работа?
РАЗГОВОР СО КОРИБКО: БАЛКАНОТ ОТСЕКОГАШ БИЛ ВАЖЕН И ТОА СЕКОГАШ ЌЕ ОСТАНЕ СЛУЧАЈ
Овој текст претставува македонска верзија на интервјуто со Андреј Корибко кое неодамна беше објавено во италијанското списание „Eurasia: Rivista Di Studi Geopolitici“:
ERSG: Г-дине Андреј Корибко, ви благодарам за вашата достапност. Првин би ве замолил можете ли да се претставите себеси пред читателите?
Корибко: Јас сум американски политички аналитичар, со седиште во Москва, каде работам и живеам во Русија последните шест години. Роден сум и пораснат во Кливленд, Охајо, и дипломирав на The Ohio State University, со три специјализации на меѓународни односи, на меѓународни студии (Источна Европа) и рускиот јазик во 2010 година, по што се преселив во Москва каде ја зедов мојата магистратура по меѓународни односи од Московскиот државен институт за меѓународни односи (МГИМО). Одблизу ги имам следено случувањата во меѓународните односи во последната половина декада и редовно ги анализирам последните случувања насекаде низ светот. Ја објавив мојата прва книга, „Хибридни војни: индиректниот адаптивен пристап кон промена на режимот“ во 2015-тата година и се подготвувам за објава на мојата втора книга како коавтор, доцна оваа лето, за пакистанската геостратегија и управување со перцепцијата во 21-от век.
ЗА ПОГУБНОТО ПОДИГРУВАЊЕ СО НАРОДНИТЕ СВЕТИЊИ
„Направи плочка од чисто злато и на неа изрежи како на печат‚ Светиња Господова“ (Излез. 28, 36) – му беше заповедано на светиот пророк Мојсеј, кога ја градеше Скинијата Божја. Светиња за еден народ се мирот и слободата, кои преку личните стремежи и напори на неговите најголеми синови и ќерки, со многу жртви и откажувања се достигнати. Затоа во Библијата е речено:
„Сети се на старите денови, помисли за годините на поранешните поколенија, прашај ги татко си и старците свои и тие ќе ти раскажат… не биди сој безрасуден, народ без ум и паметење“ (Повторени закони, глава 32).
Тешко на оној народ што со почит не се сеќава и кој правилно не ги вреднува своите најголеми светињи. Таквиот народ си ја сече гранката на која седи и длабоко во земја си го затрупува кладенецот, од кој, со возвишени идеали, ја гаснеле жедта неговите предци. Таквиот сој е безрасуден и безумен и во своето лудило се нуди себеси како лесна стрвина за гладните грабливци. Има патишта што на човека му изгледаат дека се исправни, но крајот нивни води во бездна и смрт.
„Во цврстиот народ е величието на царот, а кога народот исчезнува, пропаст е за господарот… Правдата народот го подига, а беззаконието цели народи срамоти“ (Изреки, глава 14).
Со јад и чемер во душата се прашуваме: Има ли крај на ова „лудило“, кое како сенка од темен облак се надвишува врз македонското небо? До каде мракот ќе ги распостели своите недофатливи контури? Оној што на гревот свесно му се подава, до бескрај ќе остане негов вечен заробеник! Тоа е основното духовно правило…
„ПОЛИТИЧКИ ГРОЗДОБЕР“ CONTRA „DEUTSCHE WELLE“
Како „архиграматевс“ односно еден од основачите и првопишувачот на еднонасочниот комуникациски канал за масовна комуникација, е-гласилото на кружокот „Политички Гроздобер“ или скратено „Полигрозд“, имам за постојана обврска да не останам „покус“ кон луѓето и/или групациите кои шират лаги, особено за оние лаги насочени кон оваа можеби единствено здружение од ваков тип во Македонија и пошироко.
Пред скоро една година, близу Септемврискиот референдум, осамна статија на е-порталот на „Deutsche Welle“, од извесен автор Кица Колбе, со која жолчно се „докажуваше“ наводната руска врска, која поттикнувала кај Македонците фашизам, недоверба во интеграциите во ЕУ и НАТО, но и кон „историската“ улога на договорот од Нивици. Статијата е под наслов „’Руската врска’ на бојкотирачите во Македонија“. Наводната „руска врска“ на бојкотирачите сме претставувале ние од кружокот, а посебно сум издвоен јас од причина што сум автор на една автентична новост, по едно долго време од илјадници години, во политичката идеологија и систем, на македонската мисла – односно претставувам креатор на „нешто ново“ и автентично наречено како василеизам.
И согласно со тоа, госпоѓата Колбе не штедела на бесмислиците во писанието, а со тоа докажува само колку не си ја завршила „домашната“ зададена од своите германски газди, за во предреферендумската кампања минатата година:
ПО ПОВОД НАВРЕДАТА НА ВЕРСКИТЕ ЧУВСТВА НА ХРИСТИЈАНИТЕ ОД СТРАНА НА ЛГБТ-ЗАЕДНИЦАТА
Живеејќи под постојан стрес и притисок врз неговиот дух, современиот човек, тешко и безуспешно го определува своето место во новата епоха. Од едната страна се наоѓа неговото домашно воспитание, а од другата, е соочен со секојдневно пласирање на т.н. „нови вредности“, кои во голема мера се косат со неговото сфаќање за моралот и етиката. Нашето време, покрај сите слабости, сепак најмногу го одликува константната тортура на малцинството врз мнозинството во сите домени на нашето општествено живеење.
Деновиве, едно такво насилство ја окупира македонската јавност, кога припадниците на ЛГБТ-заедницата ни приредија сатански перформанси во Музејот на современата уметност, притоа повредувајќи ги верските чувства на најмногубројната верска заедница во нашата татковина Македонија. За иронијата да биде поголема, целиот овој накараден ритуал и сево ова исмевање со христијанските светињи, беше наградено со аплауз и одобрување на еден поранешен министер за внатрешни и надворешни работи г. Љубомир Фрчковски и на двајца поранешни министри за култура г. Слободан Унковски и г. Роберт Алаѓозовски. Новото време, во кое се индустријализира речиси сè па и човековите права, во борбата за профит не води никаква грижа за човековото достоинство, за неговото духовно и телесно здравје, па и за она што воопшто е нормално.
ВО ЧЕСТ НА ЧЕТИРИГОДИШНИНАТА ОД БИТКАТА КАЈ ДИВО НАСЕЉЕ
По повод овој настан, имајќи во предвид каква важност има, и ќе има во иднината, неможев да се воздржам и да останам само на разни активности по социјалните мрежи, и затоа се решив да напишам кратка статија во чест на храбрите луѓе кои ги положија животите. Но многу поголема мотивација зошто се одлучив да пишувам посебно во оваа чест, претставува обидот да одговорам на прашањето зошто загинаа овие храбри луѓе? Следствено да најдат утеха блиските на загинатите, вклучително и самиот јас, затоа што потекнувам од семејство кое генерациски дава жртви во македонската борба за слободата. Воопшто и моите сонародници да најдат логика зошто мораме да плаќаме цена од човечки животи и дали воопшто тоа има смисла? Иако, сега, во севкупниот општествено и политички контекст одговорот е јасен: дека тоа е за ништо, бескорисно и без посебна смисла.
ПАПАТА ВО МАКЕДОНИЈА
Државата Македонија, без одобрение и согласност од сопствениот народ, а со огромен притисок и залагање од надворешни фактори, го промени своето вековно име, по што веднаш следуваа промени на државните меморандуми, печатите и називите на институциите. Планот беше исполнет, но дојде на ред примената и употребата на новото име во секојдневниот живот. За успех на овој план е потребно да се има соодветна маса народ, што очигледно е невозможно вештачки да се набави. Хартијата трпи сè, но она што со векови е врежано во македонските битија е неизбришливо дури и за најголемиот моќник на овој свет. Затоа и се тажни и убедливо немоќни обидите за „пелтечење“ на новото име од државните претставници, па многумина од нив ја кријат својата немоќ зад старите накарадни и комични флоскули „нашата земја“ или „нашиот народ“, кои беа омилена алатка за понижување на Македонците од страна на многубројните амбасадори и заштитници на грчките интереси во светот, за чиј отворен фашизам беа дебело потплатувани. Ноторен факт е дека целата оваа нечесна операција се изврши со помош на манипулации, уцени, закани и заробување на јавното мислење. Но повеќе од јасно е и тоа дека тешко ќе успее промената на македонската сенародна свест, која низ вековите се навикнала правилно да се постави спрема најдрскиот и најсилен окупатор. Впрочем, ова не е одлика само на Македонците.
Историјата ни сведочи дека мнозина во минатото правеле и посилни обиди да ја сменат човечката свест, мнозина вешто ги користеле присилата, манипулацијата, па ако сакате и науката, но и покрај цврстите репресии, успехот бил никаков и незначителен, бидејќи свеста во еден човек е неговото сопствено јас, а тоа, освен со физичка елиминација, нема друг начин да се отстрани. Досега, за среќа, таква напредна хирургија сè уште никој нема измислено и применето. Македонија, при процесот на нејзиното обезличување, изгуби речиси сè, ги изгуби своето достоинство, својата самопочит и својот надворешен углед, а одвнатре, меѓу сопствените граѓани, беше насадена и вкоренета недовербата кон нејзините водачи, без разлика дали доаѓаат од власта или опозицијата. Па, затоа, неприкладни и бадијала се и пофалбите од странските интересенти, и приказните за Нобелови награди, и фатаморганата за регионални лидери, и фалењето на нашиот интергалактички напредок, кога ние Македонците истите ги доживуваме како една обична и лицемерна политичка бесмислица на европските дипломати и кариеристи, кои промената на македонското име ја сметаат за свое големо достигнување, па затоа и со големи букви веќе си го запишале во своите политички животописи и подоцнежни мемоари.
